نیستی...

درود بر شما جناب جعفر زاده عزیز
غزلی زیبا بود در بحر رمل مثمن محذوف بی عیب و قوافی با ردیف همنوا هستند و ساز مخالف نمی زنند ردیف در تمام ابیات وابسته به قافیه است و اضافه نمی نماید.
شروع خوبی داشت یاد آور « باز باران با ترانه می خورد بر بام خانه »از گلچین گیلانی
ابیات یکی پس‌ از دیگری روان و بدون دست انداز است زبان شعر کهن نیست.شیرین و گوش نواز است.
« نیستی این غصه از وزن غزلها خارج است » تصویر زببا و تخیل تازه و به جایی بودکه خارج از وزن بودن غزل و درد دوری زیباست.و در مصراع بعد «نیستی مانده به در چشم خیابان تا سحر» تشخیص زیبایی بود بیت بعد آسمان از دوری خورشید می بارد ولی
«می رسد این غصه هم آخر به پایان تا سحر» بیت امیدوار کننده بود که این انتظار هم عاقبت روزی ثمر می دهد. آسمان از دوری خورشید می بارد استعاره خوبی بود و تصویر هم تازگی داشت.
اگر این بیت بیت پایان می بود خیلی قشنگ می شد که دوباره درد دوری بر نگردد
برای شاعر ارجمند آرزوی موفقیت روز افزون می کنم