ساده باش و بی خلل وصاف و آشکار

سلام
براستاد گرامی جناب استکی

شعر بصورت زیر اصلاح می شود؛

مهرورزی .... بی خبری ست
درباتلاق کور منفعل
باپرده های استتار
واساطیر ذهن ساخت
درسایه یِ بلیغِ آمایش!..
و آرامشِ بلوغِ سایه ها...

همیشه
روزگارِ مستهجنی ست
درشلوغی خاص و عام فریب دقایق
بروب آستان ورودت را ؛
از مرز
وزنه های الکتریسیتی
از سیم های خاردار
ازرودابه ، رستم ، از زال
صلیب مجسم ، بقعه ، از کنیسه ها
پرده ی در گِل نشسته
نقب انقباض کبوتر هاست.

مذهب ،
گشایشِ سرِّ سربسته ی هنوز شکوفه هاست
و رهایی از خواب سرریز اسطوره ها
ودُگم های پراکنده یِ نامرتبِ مرتبت یافته در بیغوله ی خلاف
سلیس و ساده و یکدست
تجاربِ ناب و محضِ بی تجارت
"مذهب عاشق ز مذهب ها جداست "
بادست افشانیِ زُهره و پایکوبیِ ستاره ها
وساده زیستیِ محض
رمز و راز ورود به این آستانه
ساده باش و بی خلل و صاف و آشکار
آنگاه ، جهان بسته
شقایق بازی
دردشت حیرت شماست
یک اتفاقِ شگرفِ شگفتِ بدیع
پیام آور لقاا.....

سلام
دوست بزرگوارم
جناب علامیان

سلام
ودرودها
برشمادوست گرامی

درود
وعرض ادب
بردوست بزرگوار جناب معینی
ممنون از حضور سبزشما

درودها برشما
بانوی گرامی

درودفراوان
برشما
بانوی ارجمند

سلام
نفس مذهب ایجاد وبروز تحول وانقلاب درونی در آدمی ست ونفس این دگرگونی و تحول مذهب است ، وبقیه فرامین واحکام و عبادات نیزمقدمه دست یابی هرکسی ست به این دگرگونی و بروز انقلاب در خویشتن .... که آن ماحصل پندار وتفکر بشر نیست ولی حزب آفریده ی پندار آدمی ست که آن دگرگونی و تحول را با خود ندارد .... و به کاربردن مذهب در شعر درسطحی گسترده و بیکران همردیف با همان دین است که درشعر قرنها کاربرد داشته و لازم نیست آن را از هم تفکیک کنیم ، بلکه لازم شناخت نفس و ماهیت واقعی دین ویامذهب وشناخت حقیقی خویشتن است که علت دوگانگی و دوییت نگری و جدال را کاملا درانسان محو و نابودمی نماید ودراین خوداگاهی ودگرگونی تمام ادیان ومذهب ها به یک هدف واحد مبرای از هر دوییت پنداری می رسند ......
مذهب عاشق زمذهب ها جداست
عاشقان را مذهب و ملت خداست
مولوی / قرن هفتم

سلام مجدد

///نفس مذهب ایجاد وبروز تحول وانقلاب درونی در آدمی ست ونفس این دگرگونی و تحول مذهب است ، وبقیه فرامین واحکام و عبادات نیزمقدمه دست یابی هرکسی ست به این دگرگونی و بروز انقلاب در خویشتن .... که آن ماحصل پندار وتفکر بشر نیست////

اجازه میدهم به خود که در حضور شما کمی واقع بین باشم
در واقع ما همواره در تاریخ بعد از نزول ادیان آسمانی در چند دستگی شدن ها مسئله ای ای و رویدادی به نام فرقه و مذاهب ایجاد شده دیده ایم.

در این واقعه چه اتفاقی افتاده است مردم از وحدت الهی خداجویانه دلهایشان به کثرت های فرقه زدگی و ستیز های دویت ها و چند گانگی ها افتاد

و اما

بیت عارفانه ی مولانا که محل عرفانی دارد
نه یک نقد منطقی و برهانی صرف

مذهب عاشق ز مذهب ها جداست
عاشقان را مذهب و ملت خداست

به زیرکی و فراصت تمام فرقه های ستیزه جو را
که در کثرت زدگی از وحدت عاشقانه ی معبود غافل شده بودند
به یکباره برگرداند به محیط وحدتی همیشگی.

این یک فراصت شاعرانه است.
مثل آوردن می و میخانه و مستی و خرابات و ...

سخن اینجاست که نمیشود از این مورد استفاده ی برهانی کرد!

و اما

حزب محیط یکرنگ شدن هاست
حزب یعنی طلای ۱۸ عیاران در کنار هم
و البته آن طرفش هم جولانگه ... .

و دلیل نمیشود که چون مولانای عرفام از این بیت استفاده کرده به مذهب اصالت داده است. مگر حافظ به می ، سنایی به شراب و ... اصالت میدادند؟!

به نظرم اینطور نیست
و وقتی میخواهیم فارق از
دنیای شعر فلسفی برخورد کنیم
یا حتی علمی باید بسیار واقع بین باشیم

اجازه میدهم به خود که در حضور شما کمی واقع بین باشم
در واقع ما همواره در تاریخ بعد از نزول ادیان آسمانی در چند دستگی شدن ها مسئله ای ای و رویدادی به نام فرقه و مذاهب ایجاد شده دیده ایم.

در این واقعه چه اتفاقی افتاده است مردم از وحدت الهی خداجویانه دلهایشان به کثرت های فرقه زدگی و ستیز های دویت ها و چند گانگی ها افتاد
سلام
دوست خوبم
دراین واقعه چه اتفاقی افتاده ...... پاسخ این پرسش واتفاق نامیمون را "خودآگاهی" ست که به هرکسی می دهد . خودآگاهی ، یعنی چشم باز کردن وگشودنِ بر واقعیت ذهن در خویشتن.... واین وقوع متقن وعینی عملی در خویشتن است که هرکسی را ازاسارت ذهن خویش "سیاهچال پندار" در خود نجات می دهد ودراین خودهوشیاری ، یا خودآگاهی ، انسان بایقین می بیند که ذهن تمام عمر زنجیر قوی اسارت وخودباختگی اوست واین ذهن بیمار و معیوب وناسالم است که عامل تفرقه و دوگانگی ودوییت نگری هرکسی ست واورا از وحدت الهی دور می سازد ... ما باخواندن کتاب و مقاله ها از ذهن می گوییم ، ویا بادیدن خالص وناب خود ، زنجیره ی ذهن را در خود میبینیم وبااین دیدن و مشاهده نمودن خودرا اگاهانه از اسارت این دیودرونی نجات می دهیم که تفاوت این دو از زمین تا آسمان است . مادردام ذهن بیمار خود گرفتاریم و اوامر وفرامین ذهن را که جز خیال و توهم نیستند وما سرباز خودباخته ی آنیم ، برای خود وگاه برای تحمیل والقا به دیگران وحی منزل تلقی می کنیم . که باید خودرا ازاین اسارت نجات دهیم ....

ماوقتی در اسارت ذهن در خویشتن هستیم گرفتار یک انرژی کاذب در خود شده ایم ، که مارا از درک وفهم حقیقت دور می کند . با آرام بودن ذهن و عدم دخالت آن درافکار و افعال و رفتار ما ، نیروی دیگری درما بارور می شود که این نیرو کاذب نیست ، یک قدرت مافوق وبرتراست که درک حقیقت را برایمان میسر می سازد ....این یک واقعیت در انسان است ، ذهن ما با چسبندگی ما به یک واژه ویک جمله ، ناخوداگاه در ما تحریگ گردیده و مارا اسیر وگرفتار خود می کند ، که در این اسارت نیرویی کاذب در ما به فعلیت رسیده وبارور می گردد ، زمانی که ذهن دخالتی نداشته باشد ، خوداگاهانه ( بارسیدن به خودآگاهی و کشف واقعی نیروی برترِ در خویش) در این زمان انرژی ای فراتراز خیال و وهم در ما به فعلیت می رسد که کار آن درک وفهم و کشف حقیقت است ....

سلام مجدد

ببینید دوست گرامی جناب ناظمی عزیز

تمام صحبت های شما برای من شناخته شده است اما نمیدانم چرا شما منشا اثر را کتمان میکنید. سخن ادامه نمیدهم و شما را با دو حدیث با وجدان خود رها میگذارم.

أَلْعِلْمُ نُورٌ یقْذِفُهُ اللّه فِی قَلْبِ مَنْ یشآء
علم، نوری است که خداوند به قلب هر کس که بخواهد می افکند.

و

هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص گرداند، چشمه های حکمت از قلب و درونش می جوشد و بر زبانش جاری می شود.

در هیچکدام از این دو حدیث اصالتی به ذهن داده نشده است. بگذریم که در نگاه درست اینطور نیست که کمکی از یک ذهن تصفیه شده ی پاک نشود گرفت.

یا حق

أَلْعِلْمُ نُورٌ یقْذِفُهُ اللّه فِی قَلْبِ مَنْ یشآء
علم، نوری است که خداوند به قلب هر کس که بخواهد می افکند.

و

هر کس چهل روز خود را برای خدا خالص گرداند، چشمه های حکمت از قلب و درونش می جوشد و بر زبانش جاری می شود.

........
سلام
دوست بزرگوارم
گفتگوی ما از اتفاقی مغزی در آدمی ست که در یک قرن اخیر بشر نسبت به آن آگاهی پیدا کرده است . مغز و ذهن تا یک قرن پیش برای همه ناشناخته بوده است که در طول صدسال اخیر این پدیده ی مبهم برای هرکسی شناخته شده است . باپاک وتزکیه و تطهیر شدن آگاهانه ی ذهن در هرکسی ورهایی کامل فرد اراسارت ذهن ، چشم فرد بدون تلاقی یافتن با هیچگونه مانعی به جهان دیگری گشوده می شود که این حقیقت محض هر انسانی ست که باید نسبت به آن به تجربه ی عملی و شهودی دست یافت و آگاهی داشتن از ماهیت ذهن تنها بدون وجود تجربه برای هیچکس قابل فهم و ادراک کامل نیست که افراد اگاه و نویسندگان زیادی بانجربه ی آگاهانه خود نیز در نیم قرن اخیر درایران درباره ای آن کتابهای زیادی نوشته اند .....درآیه ای که شما دربالا ذکر فرموده اید تردید وجود ندارد ، اما قلب ، آن مخزن جاری نمودن خون در آدمی ، می تواند یک نماد باشد ، که آن هم دریکایک انسان ها وجود دارد ولی هنوز آدمی نسبت به شخصیت ویا هویت واقعی خود ، آگاهی لازم را ندارد وزمانی که بشر بطور کل به این اگاهی ویاخودآگاهی برسد ، آن گنج مقدس و لایتناهی را نیز در خود به چنگ خواهد آورد.....

سلام مجدد دوست گرامی
و عزیز و روشنفکرم

امیدوارم روشن باشید نسبت به یک واقعه ی تاریخی یک جهان شمول شده است. از بعد انقلاب صنعتی و دوران رنسانس فرهنگی غرب، دقت کنیم به موازات چیزی که در جهان تحقیر و به مرور در جای جای جهان به دست فراموشی و محو شدن سپرده میشد، تاریخ و فرهنگ و رسوم سایر ملت ها و آییین ها بود. پدیده ای که به مرور مکاتب و ایسم ها را راهی ملت ها کرد تا جایی که بودا از هدوستان ، سامورایی از ژاپن، و ... را از جای جای جهان مثل جارو پاک کرد و جایگزین های خود را تحمیل بر هوس ها کرد.

اما نکته اینجاست

اینطور نبوده که شما برداشتت این باشد که خوب
قبل از این ملاصداریی نبود، زکریای رازی نبود، ریازی دانهای برتر ایران با اون اقتدار در ابراز حرف اول و یا نجوم در سطح یک، ابن سینا و .... از این قبیل دانشمندانی که از چشمه ی سرشار اسلام متنعم بودند و راه میگشودند نبودند. اینکه ما اینطور نگاه کنیم خواسته ی غربی است.

ابن سینای آن دوران اگر در شرایط برابر امروز باشد مانند همان وقت از امروز تا هزار سال دیگر کشش حکمی تحقیقاتی دارد.

اما با علمی تازه تر به کمک بشریت میرسد. صد در صد.

اینکه تازه ۱۳۰۰ سال پیش بوده

کتاب سینوهه در او نوشته در دوران فرعون اطبا دارای علمی بودند که مغز را جا به جا میکردند تا فرد مرگ مغزی را نجات دهند.

پس از این بحث خارج شویم

صحبت سر همان اتصال بی واسطه به قلب است که البته سخت ولی انقلاب انگیز و نفس پاک کن است

و اجازه بدهید که بگویم اینکه گذشتگان اسمی دیگر بر ذهن میگذاشتند دلیل بر نبودن آن نیست. اسم آن در ادب فارسی خرد بوده است. و همین لحظه که بنده قدرت تحلیل دارم نمیرم در درون خودم و در لابلای قلبم تحلیل کنم چراکه اصلا کار قلب تحلیل نیست. ابتدا باید با قلب نفس را پاک کرد بعد از نفس تزکیه یک جسم عاشق خالص ساخت و بعد در یک وحدت توحیدی از نعمت خداوندی در جایی پذیرایی میهمان آسمانیها بود در سیر انفسی و در ابراز آفاقی در کوچه و بازار با خرد و تعقل یک شخصیت صحیح داشته باشی.

اینکه برای تایید فضای عرفانی حضور فضای فلسفی و عادی رو رد کنیم خطای ناکاملگی ست.

آیه ی زیبایی در قرآن حال پیغمبر را که دقیقا منظور مرا میرساند مبین این موضوع است.

قل انما ان بشر مثلکم یوحی الی انما الهکم اله واحد

باعرض پوزش از دیر پاسخ دادن
ببین دوست گرامی ، من از یک دگرگونی وتعدیل فیزیکی درانسان گفتگو می کنم و در طول زمان این دگرگونی در انسان بدجود آمده .... که قبل از ورود به مباحث خداشناسی ، آدمی باید نسبت به این تحول در خود ، آگاهی لازم را کسب نماید که این مباحث می تواند برای مذهبیون و مارکسیست ها بدون ایجاد تقابل وبروزهرگونه تنشی قابل هضم و ادراک باشد ، من اگر یک نیهیلیسم باشم ، اگر یک مذهبی باشم ویااگر یک مارکسیست باشم باید لاجرم قبل از ورد به هرکدام از ادیان ومکاتب فوق ، ابتدا خودرا به معنای واقعی بشناسم ولازمه ی خداشناسی نیز همین است ، وشناخت خویشتن ، بدون شناخت ساختار مغز و ذهن و ضمیروحافظه (روندماهیت ذهن وعملکرد فکر در خود) امکان پذیر نیست . درباره ی شناخت خود ، مابه یک شناخت کلی پای بندیم و می اندیشیم ودر کنار هر پدیده ای جاندار و غیر جاندار ، به ماهیت خود اعتقاد پیدا می کنیم.... اما "خود " را به عنوان یک انگلِ متصل شده بر گُرده ی ذهن ، بدون شناخت ریزریز ماهیت و کم و کیف ذهن وعملکرد فکر در خود هرگز نمی توانیم بشناسیم ، دراین خودشناسی "خود " را به صورت یک علف هرز در سبزه زار ذهن خود به عینه مشاهده می کنیم که همین مشاهده
و دیدن ناب وبی شائبه "خود " را از ذهن پاک می کند ....

سلام
بانوی گرامی
ممنون از حضور سبزتان

سلام
بردوست ادیبم مانای مهربان

درودها
برشما بزرگوار

سلام
وعرض ادب واحترام
بردوست بزرگوارم جناب بایبوردی
ممنون از حسن نگاه شما

سلام
ودرودها
بردوست بزرگوارم جناب فتحی

سلام
ودرود
برشمابزرگوار

سلام
دوست صمیمی وشفیقم
جناب انصاری بزرگوار

سلام
وعرض ادب
بردوست بزرگوارم

سلام
برشما بانوی گرامی
من نمی دانم آیا توانایی انتقال تجربه ام را به دیگران بصورت شعر دارم یا نه . اما واقعیتی در خویشتن ودرانسان برایم قابل کشف دمادم وتجربه کردن مداوم است که آن حکایت دیگری از واقعیت تشکیک وتفکیک ناپذیر انسان است ، اما گفتن از آن و گنجاندن آن در ظرف کلمات کار آسانی نیست وشاید هم غیرممکن باشد .....

درود
وسلام
برشماشاعرگرامی

سلامی گرم برشما
بانوی فرهیخته که مطالب را دنبال می کنید