شرف الشمس

سلام و عرض ادب
با اجازه و بی مقدمه وارد نقد و اصل بحث می شوم.
فصاحت و بلاغت در شعری که وزن و پسوند دارد به مراتب دشوارتر از دیگر گونه ی اشعار است. به زعم من، دایره گسترده واژگانی و قدرت حضور ذهن بالا در استخدام کلمات نیازمند است غیر از این باشد شاعر نتوانسته از عهده کلام برآید بلکه در زندان وزن و قافیه کلنجار می رود.
در غزل دوستم آقای صادقی با دو گونه مصرع مواجهیم
مصرع هایی که معانی آنها روشن است و درک آن ها ساده
مثل
بالاتر از آنی که رسد اوج نگاهم
میثاق گران بستم و درگیر جهادم
همواره غروب است سحرگاه فوادم
و...
و قسم دوم مصرع هایی است که معنای آن ها به سادگی درک نمی شود. این دشواری در درک مصرع می تواند دلایلی متعددی داشته باشد از جمله نارسایی زبان یا تصویر و البته سطح درک مخاطب
برای مثال در بیت
با خسته دلانِ گله مندان نبودت
آلوده به گمراهی پنهان ننهادم
که مفعول کاملا مغفول مانده و بیت از فصاحت فاصله گرفته
در عین حال وزن و آهنگ شعر سعی کرده این نقص را پوشش بدهد و در عین حال و در سایه وزن و قافیه به مصرع های زیبایی می رسم که از نظر فصاحت و بلاغت ممتاز هستند از جمله
همواره غروب است سحرگاه فوادم

شخصا با توجه به آثاری که از شاعر مطالعه کرده ام، در عین اینکه از این غزل لذت وافر بردم، انتظار بالاتری نیز داشتم.

همینجا از شاعر قدردانی می کنم به خاطر تلاش های مستمر و اشعار زیبایی که در سایت منتشر می کنند و نیز صبر و حوصله ای که در نقدها از خود نشان می دهند.
دست مریزاد رفیق
قلمت زرنگار