ویروس هوس

شعری آکنده از صنایعِ ادبیِ تضاد و جناس و زیباییِ واژگان و غیره

بیشتر تضاد در آن خودنمایی میکند
شعر بر روالِ همین آرایه انگار بسته شده است
سجع و جناس هکذا

استفاده از واژگانِ نه چندان مرسوم.
و البته ایرادی همچون حشو:

حشو گاهی لطافت و زیبایی ست ( خیلی بندرت البته).
حشو سراسر عیب است ولی در صورتی نادر، آن حشو که لوزینه گفته میشود باعثِ زینت سروده است

مانند: تن و سر... ولی موقعی هم حشو بسیار ناهماهنگ و تویِ ذوقْ میزند
اصطلاحا قبیح و زشت جلوه میکند
مصرعِ دومِ بیتِ هفتم، قطعا لوزینه و بانمک و ملیح نیست

پرهیاهو و صدا مثل جرس بودی و بس  

هیاهو و صدا و جرس... حشوی قبیح پدیدار نموده اند
هیاهو کافی بود یا جرس بصورت تنها.
ولی اینجا در حالاتی عجیب ۳ واژه یِ هیاهو و صدا و جرس یک معنا میدهند

البته در همین مصرعِ بالا: مراعاتِ نظیرِ بی نظیری نیز نهفته است که بین کلماتِ:

هیاهو و جرس و صدا شمولیت دارد
یعنی مصرعیست که ایرادِ حشوی دارد و از سویی،اقتدارِ هماهنگیِ معانی و عینیتِ واژگان نیز در آن بارز است.

میتوان گفت:
سروده ایست که مراعات نظیر و تضادِ آن به وفور شناسانده شده.گاهی به سجع و جناس رفته و برهه ای در چنگالِ حشوی ناخواسته گیر کرده است.

* نکته: از جزئیات و واکاویِ نقطه به نقطه بجهتِ اینکه حوصله یِ مخاطب سر نرود،پرهیز نموده ام

در پناه مهر_ عیسی نصراللهی