مادر

بنازم همـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتت را باغبانا  

 که با پاییز غمها  در نــــــــــــــــــــــــــــبردی

 درنــــــــــــــــــــــــــــــگی زیر طوفان مصیبت  

 قد مردانگی را خـــــــــــــــــــــــــــــــم نکردی

در آن دولت ســـــــــــــــــــــــرای  چشمهایت

 هــــــــــــــــــــــــــــــزاران حاتم طاعی گدایند

 به گلها شیره ی  جان می چــــــــــــــــشانی  

سخی  مـــــــــــــــــــردان عاشق وش کجایند

ز هو هو ی  بــــــــــــــــــــــــــلند   باد پاییز  

 محال است باغــــــــــــــــــــــبان دل  بلرزی 

 اگر طوفان بــــــــــــــــــــخواند قصه مرگ

 کجا از قــــصه طوفان  بترســــــــــــــــــــی

عجب شهد دل انگــــــــــــــــــــیز  تو مادر   

نشاط افزا و  مســـــــــــــــــتی آفرین است

نگاهت  روشــــــــــــــــــــنی بخش دل من

 کلام دلربــــــــــــــــــــــایت انگبین   است

به جانت می خـــــــــــــــــــری درد جهانی

 که تا خاری نیازارد گـــــــــــــــــــــلت را

جهان را قــــــــــــــــــــــــــابل لطفت ندانم

بیا جانم  ، نــــــــــــــــــــــــدارد قابلت را  

ســـــــــــــــــحرنازی که خواب ناز حتی

زچشمان گـــــــــــــــهربارت فراری است

به روی قرص ماه از غـــــــــصه ی گل 

هزاران خط  پــــــــیری ، یادگاری است