سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- ........... ۲- ☄️On Mars☄️ ۳- 🟨 تووو زرد 🟨 ۴- دل ۵- 💥 بیداد 💥 ۶- ائتلاف دغدغه ها ۷- اعتراف ۸- ترانه ۹- ☄️تو☄️ ۱۰- سقطِ سکوت حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزپنجشنبه 6 ارديبهشت 1403 17 شوال 1445 Thursday 25 Apr 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۸۴ شاعر این شعر را خوانده اند
محمد امیری،مانا جمشیدی ( مهرداد )،گلاله محمدیان،محمد حسین اخباری،اعظم قارلقی،ماهورا وثوقی،ابوالفضل زندیه شاهین،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،محمد راد،آیدا رادمنش،محمد قنبرپور(مازیار)،سحر غزانی،سید علیرضاهاشمی،اميرحسين علاميان(اعتراض)،مهدیه میرزایی،عسل اسدیان،صحرا درویشی،سلمان مولایی،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،محمد باقر انصاری دزفولی،مهدی محمدی،حمید قلی پور،مرغ آمین،حوریه دردانی حقیقی،پژمان بدری،مرضیه حسینی،دانیال شریفی ( دادار تکست )،قربانعلی فتحی (تختی)،فردین صمدی،سید حاج احمدی زاده(ملحق)،بهروز ابراهیمیان،زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،فرشید افکاری،حدیث عبدلی (یارا)،منیژه قشقایی،مهدی فروزنده،مینا مرادی(ققنوس)،آرزو عباسی ( پاییزه)،مسيحا الهیاری،اکبرامرایی،سیده شهربانو حاتمی،ابوالفضل احمدی،ایرج محرم پور(صوفی خموش )،غلامعلی همایونی (شمیم)،رضااشرفی فشی،فاضل فخرالدینی تخلص (مالک)،تورج شاه علی،نیره ناصری نسب،امید کیانی (امید)،یزدان سعیدپور،الهام امریاس،فاطمه خواجوی،آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)،نسرین تیموربخش،حمیده مشایخی،بهروز عسکرزاده،حمید رفیعی راد (کوروش)،رامینه خوشنام،محبوبه امیری،ملیحه ارجمند ( م الف باران)،کیمیا طولابی،مجید قلیچ خانی،حسن لطفی،شعله(م جلیلی)،اصغر ناظمی،مریم رامجردی،مدیر ویراستاری،دکتر غلامرضا شیبانی،مهدیس رحمانی،موسی ظهوری آرام(آرام)،یدالله عوضپور آصف،عارف افشاری (جاوید الف)،حسین طلایی،نسرین زندیه امامزاده عباسی،حامد صمیمی،برهنه در بارانِ دره ی کومایی،زهرا رنجبر،راضیه رحیمی،فرهاد شریف،فروغ فرشیدفر،بهمن چرخ باز،آرمان پرناک،مجیدنیکی سبکبار،حوریا.د (شاهزاده خانوم)
نقدها و نظرات
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۲۶
  درودبرشما شعرزیبایی بود
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۳:۳۳
سلام با دستي خسته از نوشتن برايت مينوسم شعور قلمت شعرهايت فقط و صرفا شعر نيست وقتي تقديم ميكني و تفسير ميكني يعني رسالتت چيز ديگريست كه فراتر از تاييد شعر است اين سروده ات حس و حال خاصي داشت و روياي خوابگردي هاي عاشقانه ي مانا گونه و... ضرب المثل بسيار سفر بايد تا پخته گردد خامي برايت صدق ميكنه تقصير اين دشمنها بود تقصيير اين قصه ها بود انها اگر شب نبودن سپيده امروز با ما بود (با سايه هاي سنگين و چشم تنگ مردمان) نوشتم برايت ياور مومن به شعر  
 چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۷:۳۱
درود بزرگوار شعرتان بوی ناب مهربانی میدهد آفرینان به این کلک زیباآفرین زهازه
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۵:۵۵
سلام و غرق بودم در عظمت و جلال این شعر و هی سر به دیوارهای تو در توی معناهای اش می کوبیدم و بر هر دیوار نقاشی های زیبا را به عینه سیر می کردم که به انتها پرتاب شدم و با پی نوشت مانا ، شعر برای ام دیگر گونه شد و معنای تازه تری یافت تازه تر از تمام توفان ها ... از انتشارش خبر نداشتم تا این که هنگام عمود شدن خورشید ، محبوب پیام ام داد که چه نشسته ای دیوانه !! بیا که مانا قصیده ی خورشید را در قالب سپید به بند کشیده است و دلبری می کند از تمام ستاره ها تا بدان جای که حتی محبوب از خواندن اش چنان سرشار شده بود که اشک از چشمان اش ... دیدم و به محبوب حق دادم به خودم هم حق می دهم و به هر کسی که این همه شکوه مندی را به تماشا می نشیند تا عرق شویم در تلاطم امواج نازنین اش ... اما جدای از این حقیقت نگاری ها نکته ای ست که گفتم اش را چونان تعهدی بر دوش خویش احساس می کنم ؛ در یکی دو جا خواندم که گفته بودند مانا دارد تکرار می کند اشعارش را و تصاویرش را و این به او ضربه می زند اما غافل از این که چند شعر منتشر شده از مانا پی در پی سروده نشده اند بلکه هر کدام در مقطعی خاص از زمان و مکان چشم گشوده اند با فواصل بسیار و تنها اشتباه ناخواسته نشر پی در پی آن ها بود که این فرضیه تکرار را سبب گردید اما با درآمدن این شعر دیگر این فرضیه هم در نطفه خاموش می شود چرا که چنین نسبتی به قلم مانا کفران الهه ی شعر است ... راستی محبوب سفارش کرده است که برای ات شعری بفرستم یا از فروغ یا خودم من هم که بسیار فروتن هستم از خودم می فرستم که به احتمال بسیار در صف انتشار اول است ؛ بوسه های صدا دار صدای باد در اواخر چین دار پرده گم می شد پرنده ها به آشیانه ی دلتنگ باز می گشتند و آفتاب آخرین دیالوگ خود را همیشه لحظه ی قبل از غروب می بلعید سرِ پر از تلاطم امواج درست لحظه ی برخورد با حقیقت صخره به طرز معجزه آسایی منهدم می شد سپس تمام بستر ساحل را سکوت خون غم انگیز موج پر می کرد کسی درون برکه ی تنهایی اش فرو می ریخت نگاه ماه صبور خیال خام پلنگی را برنمی آشفت - کلید در درون قفل قفس چرخید و نعش آخرین پلنگ عاشق دنیا را به بخش تاکسیدرمی باغ وحش منتقل کردند برای عبرت خلق الله - سرود پر شدن جام ها از کنیاک صدای خوردن گیلاس ها به هم نمی آمد و یک شب دیگر به انتهای سپید خویش متصل می شد کلاغ شوم جدایی قدح قدحْ قصیده ی تلخ اش را درون گوش های فلک می ریخت هزار بلبل بی لهجه برای رقص خدایان ترانه می خواندند و آفتاب شروع روز شوم تری را طلوع می فرمود زمان شبیه اسب احمق عصاری به حول یک نتیجه ی محتوم می چرخید دوایر متسلسل / ز هر طرف / به سکوتی صریح می پیوست ... . . . ترنم حسد انگیز بوسه های من در التهاب سرخ گونه ی محبوب به این همه سکوت نفس گیر تن نخواهد داد . . . در انحنای شریفِ داس در آن هراسناکیِ بی وقفه صدای آسیاب قدیمی را می توان تماشا کرد صدای جوش و خروش زنان کولی را بدون شک / همه‌ی تیغ ها / دو رو دارند . ۱۸ مرداد ۱۳۹۸ فروتنانه پیشکش به شعور مانا و شعر گرم نفس های خانوم شب ...  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۸:۲۴
سلام مجدد اما هنوز امیدی هست میگویند فرانک از آبتین پسری زاییده که پیراهن جمشید برازنده ی قامت اوست مطالعه کردم و فهمیدم فرانک و آبتین والدین فریدون بزرگ بودند که توانست با کمک کاوه آهنگر ضحاک را شکست دهد . این کودک هزارسال بعد از سلطنت ضحاک بدنیا آمد و نسبش به جمشید پادشاه اساطیری ایران میرسید . میگویند نشانه منجی بودن فریدون این بود که پیراهن جمشید جدش اندازه او بود . زیرا به علت تنومندی جمشید ، هرگز پیش از فریدون آن جامه به قامت کسی متناسب و اندازه نبود البته شعر فرازهای تاریخی و داستانی زیادی را در سینه دارد که زبان خاص شاعر است . مانا با بهره گیری از این داستانها علاوه بر احیای مجددشان ، درد خود را هم از زبان آنها بیان نموده بنظرم باید این سبک از سرودن که البته طرفداران زیادی هم دارد را برای مانا ثبت کنیم
 چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۴۱
سلام راستش برایم عجیب است اگر اعضای سایت شعر با شاهنامه و قرآن و اوستا و مثنوی و منطق الطیر و ... بیگانه باشند ، و بپرسند مانا چه نوشتی؟؟!!!!!!! مگر میشود تاجر بود ولی دلار را نشناخت ؟ مگر میشود چوپان بود ولی از موسم فصل بی خبر بود ؟ مگر میشود سرباز بود ولی اسلحه را بلد نبود و مگر میشود شاعر بود اما شاهنامه را نخواند ؟ یکبار برخی تلمیح شعر را توضیح میدم و امیدوارم دوستان قبل از اینکه به سرودن دست ببرند ، اول بنیه ی علمی و ادبی شان را با خواندن فولکلور ملی و آیینی تقویت بخشند : گمان میکردم اگر هزار سال بر این زخم دیرینه سال بگذرد پیری از حوالی هامون ، دست مرا در دست زنی خواهد گذاشت که تنش تنور تمناست : خوب زرتشت در آخرالزمان با دوشیزه ای که برای آب تنی به دریاچه ی هامون میاد ، ازدواج میکنه و ناجی جهان یعنی سوشیانت بدنیا میاد اگر میدانستم چه رازی در ساقه ی گز نهانست ، هرگز به کارزار این پیر هزار حیله نمیرفتم . رستم از شاخه ی درخت گز تیری ساخت و چشم اسفندیار دوخت خبر به کس مرسان : وقتی تو نبودی ، زخم پهلوی من نیز تازه تر شد !! سهراب هم بخاطر خنجری که پدرش رستم بهش زد از پا درآمد تو نیستی و گمان میکنم قرارست تا همیشه درین سیاهچال غریب بمانم دیگر حدیث هرروزه ی منیژه هم به گوشم تکراری ست بیژن در چاه زندانی بود و منیژه از بالا براش غذا و آب میفرستاد . تا اینکه رستم با کاروانی تجاری به توران رفته و او را نجات داد عصای این شعر را به زمین میکوبم و پابرهنه از شط دوشقه ی تقدیر میگذرم اینم که داستان موسا و عصاشه و دو پاره کردن نیل میگویم شاید بتوانم تهمت سودابه را از دامان سیاوش پاک کنم اما عجیب ست که این چخماخ در هیمه ی خیس کاووس نمیگیرد سودابه به سیاوش پسر کیکاووس تهمت جنسی زد . کاووس آتش بزرگی برافروخت و سیاوش برای اثبات بی گناهی اش از آتش عبور کرد در مورد فرانک و ضحاک هم که خانمهای عزیز یعنی بانو حکیمی و دوشیزه خزانی توضیح کافی دادند همتونو دوس دارم ....  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۳۱
عرض درود و احترام جناب مانا جمشیدیقلم تان جذاب و خواندنی ست میگم آقای جمشیدی خیلی خوبه که توو حول و حوشِ چلچلی اقدام کردین...   در صورت تمایل لطفاً سری به طنز چلچلیِ اینجانب در همین سایت بزنید. مانا باشید  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۰:۴۰
درود مانا جان این سروده چقدر جالب بود و بسیار زیبا بیست و یک سال در پی معشوقه ات بودی مرحبا و آیا اورا یافتی ؟ تو نیستی و گمان میکنم قرارست تا همیشه درین سیاهچال غریب بمانم دیگر حدیث هرروزه ی منیژه هم به گوشم تکراری ست چقدر این قسمت شعرت را دوست داشتم واقعا قلمت تحسین برانگیز است  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۱:۴۹
درود مانای عزیزبسیار زیبا سرودی رفیق رئیس قبیله ی قلم باشی و شعرت با رو ح و روان بازی نکند؟؟!! همیشه اشعارت را دوست دارم و خودت را بیشتر پایدار باشی دوست خوبم
سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۳:۰۸
سلام مانا این شعر رو قبل هم در دفتر نهم خونده بودم شعر عجیبیه و پر از حس حسی که هر مرد یا بهتره بگم هر شاعری بلد نیست به شعرش تزریق کنه من به این احساس معتقدم و علت شاعری را و شاعر ماندن را در همین میبینم مبارک عزیزانی باشد که شعر تقدیمشان شد هزاران گل آفتاب گردان تقدمتان🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻  مبارک عزیزانی باشه که شعر تقدیمشون شد
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۳:۵۸
سلام به این شعر و شاعرش که مانا هستند...مبارک سلمان و محبوب شعرهای محبوب اش باشد... بگذار کسی نداند خیسی چشمانم، یاد خاک خورده ذهنم را ... فرانک از آبتین پسری زایید که لباس جمشید برازنده او بود... شعرهایت مقدس اند... صدای بیژن منیژه را میخاند و آیت تلاوت سجدگاه شاعران است... زنده باشی مانا جان
سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۴:۰۲
راستی مانا چه جرعه ای تازه تر از شعر مانا
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۴:۱۴
درود زیبا بود عالی احساس پاک همواره ستودنی است پاکی ات مانا  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۱۷:۱۷
سلام شاعرواستاد گرامی همیشه توانا باشد مانند همیشه عالی سرودی بود لذت بردم درود برشما
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۲۲:۱۹
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۲۲:۲۰
بسیار زیبا و پر از تصویر لایک شد شعرتون👍🌹  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۲۲:۵۶
سلام ودرود فراوانبسیار بسیار عالی
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۷:۳۸
سلام مجدد اما هنوز امیدی هست میگویند فرانک از آبتین پسری زاییده که پیراهن جمشید برازنده ی قامت اوست مطالعه کردم و فهمیدم فرانک و آبتین والدین فریدون بزرگ بودند که توانست با کمک کاوه آهنگر ضحاک را شکست دهد . این کودک هزارسال بعد از سلطنت ضحاک بدنیا آمد و نسبش به جمشید پادشاه اساطیری ایران میرسید . میگویند نشانه منجی بودن فریدون این بود که پیراهن جمشید جدش اندازه او بود . زیرا به علت تنومندی جمشید ، هرگز پیش از فریدون آن جامه به قامت کسی متناسب و اندازه نبود البته شعر فرازهای تاریخی و داستانی زیادی را در سینه دارد که زبان خاص شاعر است . مانا با بهره گیری از این داستانها علاوه بر احیای مجددشان ، درد خود را هم از زبان آنها بیان نموده بنظرم باید این سبک از سرودن که البته طرفداران زیادی هم دارد را برای مانا ثبت کنیم
 چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۳۰
درودها استاد مانابسیار زیبا ... ستودنی ست قلم هنرمندت فاخر و ژرف و با نگرش و نگاهی چند لایه و اندیشمندانه شعری عالی ست و لایق تحسینها چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۴۶
نمیدانم گل آفتابگردان از کجا بیارم
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۴۷
گل نثار کلمات سحر
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۰۹:۴۸
فرشید دوس داشتنی ..... از حضورت خنک شدم . چون نوازش است
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۰:۲۴
سلام ماه داداششعرو فرستادم براسایت امیدوارم دوستان خوششون بیاد
 چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۲:۴۱
درود بر شما🌹🌹🌹🌹  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۳:۲۴
سلام شرمنده عمومی مینویسم از یک سو آرزوی دیدار میکنی وووو از سویی به خاطر دیگری نظر مرا حذف میکنی برای من مشکلی نیست من همان سایت نو عطا ی شما ها را به لقایتانبخشیدم متاسفانه کاش حباب نباشیم و نوشته های مان وجودمان باشند نه مثل عده ای تمرین کلامم همین و گرنه بسیار گفتن قبلا و تمام کردن ...... کار ما زیره به کرمان بردن است مهم بزرگی و بخشش و عشق است و گرنه همه حرفها را قبل از ما پشاور کردن شاعران گذشته  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۴:۵۳
سلام و عرض ارادت حضرت مانااحسنت بر قلم توانمند شما بسیار زیبا و حرفه ایی و استادانه سروده اید بی نهایت لذت بردم از شعر زیبای شما سبک خاص مانا را همیشه دوست داشته‌ام و به آثارتان عشق می‌ورزم آنقدر مضامین زیبا و تلمیح‌های ارزشمند در این شعر است که مشکل است جایی از آن را به عنوان گل سرسبد انتخاب کرد موفق باشید عزت زیاد ⚘⚘⚘  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۶:۰۴
سلام و عرض ادب🌼درود بر شما استاد جمشیدی بزرگوار🌼 این احساس و مهر شما ارزشمند و ستودنی ست و از نظر بنده حقیر با دیگر آثار شما که همه ناب و ماندگار هستند متفاوت هست به قول معروف هر سخن کز دل براید لاجرم بر... البته ناگفته نماند دیگر آثارتان هم زیبا و دلنشین هستند🌼 پاینده باشید به مهر🌼  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۲۰:۵۹
سلام مانا ی عزیزمقاله من در مورد شاهنامه و اهن رو بخوان فکر کنم دوست داشته باشید. البته اگه خودت خواستی. ............. امروز جای شعر مانا و سلمان عوض شده شعر مانا اینبار بیشتر رنگ عشق داشت..... افرین به هر دو بزرگوار و رفقا  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۲۳:۲۰
درودهاااا بر استاد گرانقدر و ادیب فرهیختهبسیار زیبا و زیبا قلمتان نویسا سپاس از حضور سبزتان 🌺💐🌺🌺🌺🌺  پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۹ ۰۳:۴۶
سلام دوست خوبم شاعر توانا ببخش چند روزی نبودم اگر کوتاهی کردم ببخش لذت بردم و بینهایت زیبا سرودی و دوست داشتم
 پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۹ ۰۸:۵۷
یکی از زیباترین سپیدهایی بود که در این روزهای اخیر خواندمدرود برشما دراوج بمانید ارجمند  پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۹ ۱۱:۱۲
درود استاد بسیار عالی حالا هرگل زنبق را که بو کنی ، شرح حال مرا به پروانه خواهد گفت تو نیستی و آب هم انگار با خاک تبانی میکند ! عالی اشراق ( در خدا حل شدن ) ، الهام ، عالم غیب ، خلسه را نمی شود به تنهایی جستجو کرد نیازمند طی کردن پروسه ی فرا زمانی و فرا مکانیست (عشق حقیقی) منم جستجو کردم چیزی نیافتم باید دلتون رو به مرشد یا استاد معنوی بدید تا راه رو نشونتون بده 💙💙💙💙 #زندگی_یک_ابر_سپید_است. زندگی یک سانیاسیsannyasiاست. برای کسی که در راه سلوک است. زندگی یک شخص خانه دار،یک تکرار تثبیت شده است. چیزی مرده است.یک الگوی تکراری است. شکلی خاص دارد.در شیاری مشخص حرکت می کند. همچون ریل های قطار است. قطار ها روی ریل حرکت میکنند.آن ها یک هدف دارند. مقصدی دارند که باید به آن برسند. ولی یک سالک همچون #ابری_در_اسمان گردش می کند. شیارهای آهنین برای او وجود ندارند. نه مسیری،نه هویتی.او کسی نیست و همچون یک نا موجودnon_beingزندگی می کند. طوری زندگی می کند که گویی وجود ندارد. #اشو #راه_من_راه_ابرهای_سپید پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۹ ۱۸:۴۹
سلام درودفراوان
 جمعه ۳۱ مرداد ۱۳۹۹ ۰۵:۰۹
اما هنوز امیدی هست:میگویند فرانک از آبتین پسری زاییده که پیراهن جمشید برازنده ی قامت اوست ما هم بنشینیم و لبی تر کنیم به باد باران گناهمان هم گردن گندم !! به گمانمان ، آخر این حوض و این حوری از اول هم نصیب ما نبود اگر پیشانی تو ارثیه ی لبهای من بود ؛ برای این قصه ی غریب دست به دامن آیه و آسمان نمیشدیم . انگار همین دیروز بود که از زبان برگ بی جانی شنیدم : " ما تمام این بیگاهان ، مویه سرایان مزار باد بوده ایم !! " درودتان خیلی زیبا بود🌹🌹🌹🌹  جمعه ۳۱ مرداد ۱۳۹۹ ۱۹:۳۰
با درود بی مرز و عرض ادب و احترام ...جناب مانای بزرگوار و گرامی خواندن این شعر ، یافتن زیبایی های آن ، ادراک مفاهیم اش و در مجموع رسیدن به کشف و شهودی که پایه ی آزاد شدن قدرت های نهفته در پس واژگان برای هر خواننده به صورت کاملا شخصی ، می باشد چاره ای جز جلوه گر شدن آن پرده ی نقره ای در تماشاخانه ی چشم باقی نمی گذارد و اشک حکم همان شراب بهشتی را دارد که خداوند در لابه لای چشمه های جوشان شعر مانا پنهان کرده است .
 جمعه ۳۱ مرداد ۱۳۹۹ ۲۲:۱۹
زیباترو متفاوت ترازهمیشه
 دوشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۳:۲۸
سلام و عرض ادب درودتان بسیار زیبا بود
 دوشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۹ ۲۰:۳۷
بسیار زیبا بود استادسرفراز و تندرست باشید🌷🍃  دوشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۹ ۲۲:۲۱
مانا جان دروددسری آسان هضم به خوردمان دادی آنهم بعد از نان و پیاز سنگین هضم شاممان آفرین ها بر تو و افکار تو
 سه شنبه ۴ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۰۳
قلب تپنده ی قلم تان ،پر ضربان
 جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۱۵:۲۷
درود برقلم شیوایت همشهری فرهیخته ام
 چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۷:۳۸
با سلام و کسب اجازه وقتی به این فراشعر (راستش، دیدم واژه ی شعر حق مطلب را ادا نمیکند) میرسیم؛ میبینیم که به تنهایی چندین جلد کتاب است... برای هر بندش و هر مفهومش کتابها هست برای خواندن و اینکه تمام تاریخ و کتب مربوط در این فراشعر گنجانده شده، نشان از نبوغ شاعر است... گمان می کردم اگر هزار سال بر این زخم دیدینه سال بگذرد پیری از حوالی هامون، دست مرا در دست زنی خواهد گذاشت که تنش تنور تمناست رمیده غزالی کز غزلش باردار کنم... در اعتقادات کهن ایران، هستی عمری دوازده هزارساله دارد که به چهار دوره سه هزارساله تقسیم می شود: 1. سه هزار سال نخستین زمانی است که جهان مینوی است، آفرینش بالقوه است و تنها در اندیشه اهورامزدا وجود دارد. 2. سه هزار سال دوم زمانی است که جهان رنگ مادی به خود می گیرد، آفرینش پاک است وآلودگی به آن راه نیافته است. 3. سه هزار سال سوم زمانی است که آفرینش دچار آلودگی می شود و نیروهای اهریمنی به سرزمین روشنایی می تازند و آمیختگی و کشاکش میان نیکی و بدی درمی گیرد. 4. سه هزار سال چهارم روزگار جدایی و رهایی است. آفرینش آلوده و آمیخته در این دوران به سوی پیراستگی می گراید تا سرانجام به پاکی آغازین خویش بازگردد. و سوشیانت آخرین رهاننده و آخرین منجی ست، که در دریاچه هامون دوشیزه ای از تبار پاکی و نیکی و پرهیزگاری، از نطفه ی زرتشت باردار او می شود و سوشاینت راه نجات را می نمایاند... و اینک مانا، با ظرافت تمام جریان هامون و زاده شدن سوشیانت را به شعر فرا میخواند و رمیده غزالی کز غزلش باردار کند... چه بسا سوشیانتی ناجی شعر و شعور شود... دوشنبه ۳ شهريور ۱۳۹۹ ۰۷:۲۳
درود...مهرداد جمشیدیحرف های گفته و‌نگفته در این شعر بسیار است اما نکته اینجاست که گاهی شاعر از تخلیه ی اطلاعات خود در شعر هیچ جلوگیری نمیکند و اجازه میدهد شعر علاوه‌بر بار ادبی و الهامی خود(که بحث مفصل تری)میخواهد،شعر دچار بار علمی از طبیعت یا پیرامون‌هم باشد...(که البته میتواند از فلسفه یا ایدئولوژی های مختلف یا غیره هم باشد) اما شعر جناب جمشیدی جدا از بار تاریخی نکات علمی جالبی هم دارد که ترکیب بار ادبی و احساسی و تاریخی و علمی میتواند معجونی باشد که هر سلیقه را جذب خود کند در واقع من از طرفداران شعرهایی هستم که علاوه بر احساس در بالا بردن سطح سواد اجتماعی بخصوص هنرمندان به جامعه کمک میکند مثلا: میخواستم برای تنهایی ات شعری باشم با بوی گندمزار(یک روایت تاریخی مذهبی) برای گرسنگی ات بوسه ای باشم با طعم نارگیل(شیر نارگیل،یا مایع محبوس در سینه ی نارگیل تقریبا تنها غذایی است که ماهها به تنهایی میتواند نیاز بدن را تامین کند،اما مثلا عسل یا گوشت یا پرتقال و تقریبا نود و نه درصد دیگر خوراکی ها نمیتوانند) به هر حال این تخلیه ی اطلاعات در شعر و تزریق آن به خواننده با زبان نرم شعر کار آگاهانه و قابل تحسینی است،شعر از گذشته در آموزش نقش بزرگی داشته است مثلا در قرآن...در بیشتر سوره ها قافیه میبینیم سوره ی توحید اولین مثال: احد،صمد،یلد،یولد یا در زبور مزامیر را میبینیم،یا در جدول ضرب خودمان و این ریتمیک بودن و آهنگین بودن ابزار خوبی برای ارتقا و عجالت در یادگیری میباشد... با تشکر از صاحب اثر و سایت شعر ناب
سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۰۸:۵۳
سلامچون حسین منصور حلاج را به زندان بردند٬هجده روز در زندان بماند. شبلی عارف نزد او رفت و گفت: "عشق چیست؟" حلاج پاسخ داد : "فردا بیا تا بگویم" فردا حلاج را پای چوبه ی دار بردند.شبلی آمد و گفت: "جواب پرسش ما را بگوی" حلاج گفت: "ابتدای آن طناب است و انتهای آن مرگی سرخ" یقینا هرچه به عنوان حقیقت می شناسیم منشا آن از عالم غیب بوده، و ایمان به عالم غیب اصلی ترین رکن اعتقاد به خداست. و بماند که چه روح والا و چه شخصیتی می طلبد برای ارتباط با این عالم... مبارکِ خورشید چشمان محبوب و سیاره ی سرود سلمان سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ ۲۳:۰۳
پر شور و عمیق بود. دستمریزاد🌹🌹
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۰:۱۵
درود برمانا شاعر، استاد جمشیدیان گرامی (رئیس مشعشع قبیله )سپاس ازاندیشه ی نیک و سروده های زیبایت که همیشه مجالیست برای آموختن از حسنن هیکل (یکی از بزرگترین روزنامه نگاران مصر و حتی دنیا) پرسیدن که چرا شما مصری ها، قبطی هستین، سوری ها سامی هستن؛ عرب نیستین ولی زبانتان، فرهنگان، لباستان عربی شده. ایشون جواب میدن که ما فردوسی را نداشتیم.... قلمت ماندگار
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ ۱۰:۳۶
واین سروده مبارک استادسلمان مولایی و محبوب زیبای عاشقانه هاشون
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
سیاوش آزاد
مهدي حسنلو
محمد اکرمی (خسرو) 
علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق 
ساسان نجفی(سراب) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
شعر زیبا و باارزشتان منِ شاهنامه‌دوست رو برانگیخت تا مطلبی رو از کتاب خانواده در شاهنامه، که کتاب مستخرج از پایان‌نامه‌ی کارشناس ارشد اینجانب است، در صفحه‌ی پربارتان به یادگار بگذارم. امید که مورد پسند آید و بار آموزندگی برای دوست‌داران شاهنامه و فرهنگ اصیل ایران زمین داشته باشد:
ترسهای فرانک:
✏️یکی از مباحث مطرح شده در کتاب خانواده در شاهنامه، مربوط به بررسی انواع ترس های خانوادگی، در شاهنامه ی فردوسی است.
✏️یکی از انواع ترس های خانوادگی در شاهنامه ی فردوسی، ترس از دست فرزند است و والدینی چند، گرفتار این نوع ترس؛ _که از شایع‌ترین ترس های خانوادگی شاهنامه است،_ گردیده‌اند؛ از جمله فرانک مادر فریدون:
✏️ضحاک از موبدان شنیده بود:
سرانجام فریدون نامی او را خواهد کشت؛
همان فریدونی که گاوی به نام برمایه، در حکم دایه‌ی او خواهد بود؛ پس به جستجوی او برآمد و در جهان، آشکار و نهان، او را جست؛ این در حالی بود که هنوز فریدون از مادر متولّد نشده بود؛ تا این که:
\\\"خجسته فریدون ز مادر بزاد.\\\"
از دیگر سوی، گاو برمایه؛ _همان گاو که: \\\"ز گاوان ورا بـــرترین پایه بود، ز مادر جدا شد._
در همین گیر و دار، دژخیمان اژدهاک، آبتین، پدر فریدون را کشتند؛ تا مغز سرش را به مارهای بیوراسب بخورانند.
فرانک همسر آبتین، از ترس آن که مبادا فرزندش فریدون نیز به سرنوشت شوهر دچار گردد، او را از همان اوان شیرخوارگی، از دیده‌ها پنهان کرده، به مرغزاری برد که زیستگاه گاو برمایه بود؛ تا فرزندش در مکانی امن، از پستان گاوی طاوس رنگ، رشد و نمو نماید.
فرانک از نگهبان مرغزار خواست تا کودکش را برای مدّتی نگهداری نماید و او را از شیر گاو برمایه پرورش دهد.
عشق تؤام با ترس و هراس مادرانه، همواره فرانک را از برملا گشتن مخفیگاه فرزندش در بیــم و هراس می‌گذاشت.
پس از گذشت سه سال، جستجوی ضحاک در پی فریدون و گاو برمایه، همچنان ادامه داشت.
فرانک که همواره به فکر جان فریدون بود و ترس از دست دادن او، وجودش را می‌آزرد، از نهایت عشق به فرزند، ترسید که مبادا سرانجام مخفیگاه فرزندش برملا گردیده؛ بلایی جان او را تهدید بنماید؛ بنابر این، برای نجات جان فرزند، سراسیمه به مرغزار شتافت و فرزند را از آن جا برداشت.
با خود گفت: \\\"بهتر است جان شیرین و پاره‌ی پیکرم را به البرزکوه ببرم؛ تا از چنگ دشمنان محفوظ باشد و هیچ کس را بـر او دسترس نباشد.\\\"
چــون فرانک به البرز کوه برآمد، متوجّه شد که در آن جـا مردی پارسا به دور از ازدحـام خـلق روزگار می‌گذراند. فرزند را به آن مرد پرهیزگار سپرد و از او خواهش کرد پدروار مراقبش باشد تا به دور از زحمت ضحاک، رشد و نمو یابد. آن مرد خدا پرست پذیرفت.
ترس فرانک بی مورد نبود؛ زیرا، از اتّفاق روزگار، پس از آن که فرزندش را به البرزکوه برد، در مورد گاو برمایه و مرغزار خبرهایی به گوش ضحاک رسید. ضحاک به مرغزار آمد و گاو برمایه را کشت؛ اما، هرچه گشت، نشانی از فریدون نیافت.
فریدون در دامن کوه و در پناه مرد پارسا بالید و بزرگ شد و سرانجام از کوه به دشت آمد و از مادر جویای اصل و نسب خویش گردید.
فرانک لحظه لحظه‌ی گذشته‌ی او را برایش گزارش داد.
فریدون چون سخنان مادر را شنید، مغزش از ستم‌های ضحاک به جوش آمد و برآن شد تا به پیکـار با او برخیزد و او را به سزای ستمگری هایش برساند.
فرانک که پیوسته از سرنوشت فرزند بیمناک بود، از این تصمیم فریدون، هراسش افزون گشت. با دل‌نگرانی تمام، کوشید تا او را از این عزمی که جزم کرده، بازدارد؛ _زیرا، ضحاک جادوپرست، جهانداری بود، با تاج و گاه، و چون اراده می‌نمود، از هر کشوری، صد هزار سرباز کمربسته، سربسته‌ی فرمان او بودند._؛ بنابراین، زبان به اندرز فرزند گشود و از او خواست تا معقولانه بیندیشد و جهان را به چشم جوانی ننگرد.
فریدون که راهی جز نبرد با ضحاک نمی‌دید، از مادر طلب نیـایش نمـود و قدم در راه کارزار بگذاشت و فرانک، چاره‌ای جز سپردن فرزند به دادار جهان آفرین و نیایش به درگاه جهان کردگار نیافت.
✏ منبع:✏️
کتاب خانواده در شاهنامه ی فردوسی، زهرا حکیمی بافقی، اصفهان: بهچاپ، 1391.
شاهنامه‌خوانی در شعرهایم نیز تاثیر داشته؛ برشی از یکی از مثنوی‌هایم نیز تقدیمتان:
...
بانوی وجودِ من، کوهِ گلِ رویا را
جویا شده از دستی، رستم صفت و، برنا
فریادِ دلِ بانو، در کوهِ صفای عشق
پیچیده دمادم با، صد شور و نوای عشق
در کوه، فرانک را، چون مادرِ خود بینم
رویای فراخی را، همبسترِ خود بینم
مانندِ فریدون که، ایمن شده از ضحّاک
ایمن بشوم وقتی، با دل بروم زین خاک
زهرا حکیمی بافقی، کتاب ترنّم احساس