سوره ای در خواب

بسیار بسیار زیباست
همانطور که اسمتان ماناست رسم و آثارتان هم مانا باد

آه خوابم میاید
دامن زنی را نشانم دهید


درودبرشما
بسیارزیباست

دردناک است
که رخت عصمتت را
به آب افترا بشویند
آن‌وقت
مجبوری سرت را برداری
و بروی جایی دور از معبد
زیر شاخ خشکیده ی نخلی
و عیسایت را بزایی
تا گواه نجابتت باشد!



درود
تمام بندها زیباست
پرمحتوا
و سرشار از آرایه‌های سخن

قلمتان نویسای زیبایی‌ها باد

شاعرانه‌هایتان ماندگار

نه خسته
ای خسته دل از خسان پیرامون
که در آئین ما بی آیئنان
هر آئینه
چون بخواهد از صداقت سرودی ساز کند
پنجه ی جور زنگارش بر گلوست...

درود ها مانای مهربان و عزیز
شعرت را خیلی دوست داشتم
و مثل همیشه آن را پر از نقاط قوت دیدم
قلمت همیشه نویسا

درود بر ماناي عزيز
ياور هميشه مومن به شعر
تو بدون شك در اين سبك به بلوغ كامل رسيدي
و حل شدي در اين قالبت(اساطيري) و
نقب زدن از دل تاريخ به جامعه كنوني
ولي خيلي مشتاقم و دلم ميخواد
ببينم استاد مانا دو سبكهاي ديگر
چگونه عمل ميكند، چون قلم تواناي تورا
من و ما و همه ميشناسند و ثابت شده اي از خوباني
ولي كمي كليشه اي ميشه گهگاه اشعارت
خيلي حيفه وقتي اقيانوسي از موضوعات و دغدغه هاي جامعه پيرامون
و تم هاي گوناگوني كه هست،مانا فقط
در اين راستا شعر بسرايد
(اين شعرت البته مانند ديگر اشعارت از بهترينهاي
اين سايت است بدون در نظر گرفتن اينكه
رفيقمي اينو عرض ميكنم)
در قلب ما جاي داري

سلام وارادت
درودهایم تقدیمتان بسیار زیبا و نیک اندیش هستید پایدار و سلامت باشید
🌹🌹

بَه بَه...
عاااااااااااالی بود
دستمریزاد... درود...

درود مانای عزیز
بسیار زیبا و پر از معنا

 نه یوزارسیف !!!
 زمانه عوض شده .. نمیبینی؟؟
 بنشین و با این پری پیکر، پیکی بزن 
تریاکی در تفکر زلیخاست که
 با شراب بوتیفار بیچاره قاتی ست
 بعدش هم گور پدر هرکس که گرسنه ی گندمست 
و عازم اینسوی سینا ؟؟
 مگر تو چیزی به تاریخ بدهکاری ؟؟

عالی بود
پایدار باشی برادر فرهیخته

درود مانای نازنین
چند بار خواندم و چندین بار لذت بردم
*********************

دردناک است که دلت را میشکنند وصاف
تبر دسته عاج را بر دوشت میگذارند که باز
خواب چه دیده ای؟؟؟
دنبال گور پدرت میگردی یا گلوی پسرت ؟؟
یا گلوبند هاجرت ؟؟
که عازم این بادیه ی بی برگ و باری ؟؟
********************

زیباست چون زلال روح بی الایشت
و ماندگار چونان نامت
ومن عمیق نگاهت را غمی دیدم
******بداهه ای تقدیمت بابا
بدرخشی و پایدار بمانی

درود بر شما بزرگوار
بسیار زیبا و ناب سرودید
زنده باشید به مهر
🌷🌷🌷

بسیار زیبا
چند باره خواندمش و چندباره حظ بردم.

درودتان 🌹🌹🌹

شاعر گرامی
شعربسیارباارزش وزیبایی بود
درود بیکران

ابن بطوطه ی واژگانی....

درود🔝💯✔️✔️

درود استاد
بسیار عالی

با چاقوی زنگار گرفته زدین وسط قلبم😊
عرض کنم خدمتتان که ....

اما دردناکتر اینست که من شاعرکانی بی شعور میشناسم
که پریان پاک کهکشان پرهیزند و
نجابت کاغذیشان را به تو میفروشند


چیزی که در شما نباشد شما را آزار نمی دهد
شما خودتون پریانید

تخلصتون هم برای من فریاد میزنه
همیشه دوست داشتم اسم پسرم رو بزارم مهرداد☺

سلام ودرود فراوان جناب جمشیدی بزرگوار
بسیار عالی وزیبا
موفق باشید

سلام عالی بود رفیقم

درود جناب مانا،فرزند برومند مهر(مهرداد)عزیزم،می دانی که دوستت دارم همینطور شعر و شعورت را.
مطلع سپیدت بسیار زیبا بود.منتظر تولد نجات دهنده بودن که خود ریسمانی ضخیم از افترا بر گردن و لکه سیاه بر دامن معصومیتت.اما کدام مریم گواهش عصمتش عیسی ناصری خواهد بود.
تو و ابراهیم عجب سر و سری دارید هر دو ساختار شکنید و بدعت گذار.
لذت بردم برادرم لذت بردم

میدانی ؟
دردناک است که رخت عصمتت را به آب افترا بشویند .
آنوقت مجبوری سرت را برداری
و بروی جایی دور از معبد زیر شاخ خشکیده ی نخلی
و عیسایت را بزایی ، تا گواه نجابتت باشد !!! 

سلام و عرض ادب
فرقی نمی کند کدام بند.
برای مخاطبِ شعر مانا یک بند کافی است تا جان کلام را دریابد. اما نه به این معنی که از لذّتِ ادامه ی آن بگذرد!
خواستم بطور اجمال شرحی بر این بندِ بالا نشین بیاورم - سربسته.
گذشتم!
که اگر سر باز کند و فوران، نه در این مجال می گنجد و نه این مقال!

باشد تا اثری دیگر
و ممنون که به صفحه ی کمترین سر زدید.

درود بر شما
بسیار زیباست
قلمتان مانا

درود برشما مانای گرانقدر و زیبا قلم‌

زیبا بود همچون‌همیشه
بنداول شعرتو خیلی دوست داشتم‌

قلمت ماندگار

درود استاد عزیز
سروده های شما آدم رو مجبور میکنه بره بیشتر مطالعه کنه
دوست دارم مانا باشید به مهر

سلام با عرض پوزش من مثل دوستان بلد نیستم به قشنگی از زیبایی شعرتون تعریف کنم فقط میتونم بگم من خیلی طرفدار شعر سپید نیستم ولی خواندن شعر های شما جدا از هر تعصب و طرفداری لذت بخشه موفق و مانا باشید

سبک خاص خودتان را دارید
درودتان باد

درود ماناجان
شعرت را خوندم
و کیف کردم
قلمت را میبوسم

درود بر شما عالی بود و استادانه

درود ها شاعر
زیبا سرودید
🌹🌹🌹🌹

درود ها
بسیار زیبا است
پاینده باشید

سلام

و قلمتان همیشه نویسا

سلام مانا باشد نامت یا فانی تو رسالتت جاودانگیست در حریم دوست متاسفانه در نقد ها که البته نقد علمی هنوز معیار خاصی در کشور ما ندارد بیشتر رنگ بوی حسادت محبوبیت زبان و شخصیت شاعر بود تا فن مکتوب هر کس نداند من میدانم مانا پیامبریست که رسالتش را با زبان کلام انجام میدهد و میدانی هیچ کس اندازه مسیحا تو را نمیشناسد .مهربانی ذاتی تو گاه آزار دهنده است البته این داخل پرانتز هست .من مثل کشتی گیری که قبلا با حریفی روبرو شده و از ترفند های او آشناست تو را میشناسم ...تو کشتی چر و بد بدنی هستی که شکست دادنت کار کس نیست و این اخلاقت در مصداق هنر بارز است . و تنها ایراد کارت اینجاست که در اصل شبیه خودمی نمیتوانی کینه یا زخمی که خوردی برای انتقام روز مبادا پنهان کنی و این باعث میشود عریان و گاه احساساتی در این شعر مخصوصا دنبال ترکیب یا اتفاقات تاریخی که زخم و خنجر و حتی ضربه ای که وارد شده شبیه زخم خودت بگردی تا مهربانانه نامهربانی و جوابت را زیر غلاف از ترکیب به ذهن مخاطب تزریق کنی اما مشکل از اینجا آغاز میشود که اکثر مخاطبین تو منتظر خواندن شعر از همان مانایی که می شناختن و بدون تمایل و خواسته و رنج خاصی شعر بخوانند و وقتی به چنین شعری میرسند که گویای جریانی است به کنتاکت میخورند ....این شعر تو هر بندش به تنهایی و بدون پیش زمینه شعری ست چون آیه های زبور و تنها ایرادش رنگ و لعاب تبرعه خودت هست و این همیشه اشکال ما بوده که قلم و هنر و وقتمان را صرف پاسخ و قانع کردن کسانیکه میدانند دروغ بستن صرف میکنیم .در حالیکه به قول اکهارت تو مجبور ی بگذری و رد شوی تو حق نداری بمانی تا از خودت دفاع کنی .همچون منصور یا عیسی ووووو تو رسالت این است که زیر تلی از زخم قدم برداری زیرا مریدان تو پشت سرت میآیند و به قولی هیچ سربازی نباید لرزشی در فرمانده اش ببیند تا پا هایش سست نشود و تو گاهی دل دوست داران را می لرزانی وقتی پا عقب میگذاری تا پاسخ دهی آنچه را آشکار است .حرف زیاد است بماند روز دیدار .خسته ات نمیکنم ......یاد شعر دوستم دکتر سلیمانی افتادم
آی سهراب چه میگویی آب را گل نکنیم
آب از سر چشمه گل آلود میآید ....
دوستت دارم بد دوست داشتنی

سلام دوست و همتبارم

باید ناایستا بود. رفت و رفت.

اشعارت تکراری شده اند ( تکرار و مشابهت، سَمِ اَثَرَند)

از قالبِ تلمیح و پیله یِ تنیده یِ موجود، بگریز
به پروانگی بیندیش. زیبایَم. برادرم، عزیزم



دوستت دارم، بِسانِ نان و نمکِ ناخورده گندمزارانِ عشق

درودفراوان مانای عزیزوادیب اندیشمند و منتقد مخلص و توانا وهنرمند دوست داشتنی 🌷
بسیار زیبا وناب وپرمحتوا چون همیشه سروده اید 🌷
دستمریزاد 🌷
شادکام ومستدام 🌷
علی نگهدار ت خواهر زاده هنرمند مردمی وفرهیخته ام 🌷
ایام بکام 🌷

درود مانای گرامی
شعری برخاسته از ذهنی خلاق است
با قلمی هنرمند، ستودنی سروده ای
تا پایان، زیبایی های شعر ادامه داره
و مرورش همیشه دلنشین و عالی خواهد بود
پیروز باشی

روزگاری که این شعر را میسراییدی خوب خاطرم هست اما جز تو و‌ خاطره چه ماند؟؟.

دلم تا عشقباز آمد در او جز غم نمی‌بینم
دلی بی غم کجا جویم که در عالم نمی‌بینم

دمی با همدمی خرم ز جانم بر نمی‌آید
دمم با جان برآید چون که یک همدم نمی‌بینم

مرا رازیست اندر دل به خون دیده پرورده
ولیکن با که گویم راز چون محرم نمی‌بینم

قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم
تحمل می‌کنم با زخم چون مرهم نمی‌بینم

خوشا و خرما آن دل که هست از عشق بیگانه
که من تا آشنا گشتم دل خرم نمی‌بینم

نم چشم آبروی من ببرد از بس که می‌گریم
چرا گریم کز آن حاصل برون از نم نمی‌بینم

کنون دم درکش ای سعدی که کار از دست بیرون شد
به امید دمی با دوست وان دم هم نمی‌بینم

درود بر مانا ی شاعر
قلمت ماندگا ر استاد گرامی
خواندم هم سروده ات را هم کامنت ها را
بسرایید به مهر همیشه

دردو بر شما جناب مانا. راستش من هیچوقت نتوانستم با اشعاری مثل این ارتباط برقرار کنم. در همان نگاه اول ظاهرش را که میبینم و سطر اولش را که می‌خوانم هیچ حس نمیکنم که دارم یک شعر می خوانم. پیش تر که میروم ظرافتها و تکنیک‌های شکلی را گهگهاه میبینم و همینطور ظرافتهای معنایی و نکته سنجی های شاعرانه. همین ها امیداورم می کند به شعر. اما متاسفانه به انتها که میرسم گیجم!اصلا نمی‌دانم چه خواندم؟! اگر از من بپرسند تم شعر چه بود هیچ ندارم که بگویم! به مجموعه شعر که در یک نگاه برای من قابل فهم نیست. انسجام معنایی چندانی وجود ندارد. هر پاراگراف به تنهایی خودش یک شعر است گویی. بعضی وقتها شک میکنم که نکند ایراد از من است؟! از آشفتگی‌های ذهنی خودتان حرف زدید که در شعرتان جاری می‌شود. از نظر من بین همین آشفتگی‌ها برای خود شاعر ارتباطهایی وجود دارد. همین بی نظمی های فکری در ذهن شاعر داری نوعی نظم است. اما نکته اینجاست که مخاطب هرگز نمی تواند این نظم نهفته را درک کند. همین است که سردرگم می‌شود. باری، هر چه هست شما توانایی زیادی در ارائه آنچه می دانید و آنچه می‌توانید بنویسید، دارید و این قابل ستایش است. حالا مخاطب می‌تواند با شما همراه شود یا نشود. ذائقه ها چنان رنگارنگند که هر اثری کم و بیش مخاطب خود را پیدا می‌کند و قهرا هیچ اثری نیست که محبوب همه سلایق باشد یا منفور همه. در یکی از کامنتها دیدم که برای پاسخ به یکی از دوستان فارسی نبودن زبان مادریتان را بهانه و دلیل آوردید! به نظرم که این رندانه و طعنه آمیز بود چون قطعا شکسته نفسی کردید! آرزوی پیشرفت روز افزون برای شما دارم‌. برقرار و مانا باشید. 🌹 🌹