اردیبهشت

در مینوشتمت میان اردیبهشت آکنده از فلس شکوفه ها ی سیب
همان زمان که نسیم بی خانمان،
مژه های خاکستری بید را درمینوردید
و آفتاب
پاورچین پاورچین 
خودش را به شبنمِ ولو شده روی علفهای هرز میرساند
بیا خوشبختی را در مشتمان
به بازی بگیریم 
تا آدمها
باورشان شود "خدا همین حوالی است"
لای پچ پچ گلهای داوودی و  بهارنارنج
لای نُت های سمفونیِ شب هنگامِ داروگها
بیا 
تا دوباره چشمهایم از جاده آبی-نقره ای لاک  ناخن هایت
نظاره گر مهتاب شود که همین نزدیکی ها به من لبخند میزند