انگار

 زنجیری به دلم بستند انگار
 

پاهایم را به باتلاق کشیده اند 
 

نمی خواهم این راه بی پایان را ولی
 

به گردنم دار  عشق را انداختند
 

چشمانم را نمیبندم ولی
 

پر ترسیم نگاهت شده ام انگار
 

خنده بر روی لبهایم هست
 

ولی روحم را به عقد غم در آورده اند
 

سربه سر عشق گذاشتم
 

ندانستم طمعه ی خودم خواهم شد
 

لابه لای حرفهای عاشقانه ام
 

مجنون قصه های خودساخته ام شدم انگار