خوش هوای دلکش زاینده رود یادش بخیر
بلبلی می خواند در گل ها سرود یادش بخیر
دشت گل های برنج و آب رود یادش بخیر
هرکسی می کاشت درختی یاد بود یادش بخیر
آهویی با مشک به دام افتاده بود یادش بخیر
اصفهان نقش جهان با تارو پود یادش بخیر
مرغ خوش آواز بود یادش بخیر
آنچه دیدیم راز بود یادش بخیر
دائم آن دشت خرم باز بود یادش بخیر
صبح وشب طناز بود یادش بخیر
غنچه ها چون باز بود یادش بخیر
هرکسی از بهر دل فالی گرفت یادش بخیر
حافظ شیراز بود یادش بخیر
شعر من غماز بود یادش بخیر
دست ما پر چشم پر ناز بود یادش بخیر
راه های خیر مردم باز بود یادش بخیر
درد وغم همساز بود یادش بخیر
نعمت بسیار بود در این زمین یادش بخیر
کشاورز حاصل عمرش برای تو بداد یادش بخیر
آنکس خوش قلب از تقصیرت گذشت یادش بخیر
آنکه از تیزی شمشیرش گذشت یادش بخیر
آن هندویی که ز کشمیرش گذشت یادش بخیر
آنکه از بابای دلگیرش گذشت یادش بخیر
مادر خوشنام که از شیرش گذشت یادش بخیر
آن فقیری که در این دشت بود یادش بخیر
هیچ فردی را ندیدم من غمین یادش بخیر