سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 2 دی 1403
    22 جمادى الثانية 1446
      Sunday 22 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۲ دی

        سقا

        شعری از

        نادر ملایی

         از دفتر مثنوی نوع شعر
        ارسال شده در تاریخ دوشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۱ ۰۹:۳۱ شماره ثبت ۸۳۸۳
          بازدید : ۱۱۴۶   |    نظرات : ۳
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        بشد روز دهم از ماه خونین
        بسی لشگر بدور ماه ****ن
        در این صبح غم واندوه جان کاه
        بساط رعب و وحشت در سحرگاه
         
        سکوتی ژرف این سوی میدان
        نوای هلهله از آن پلیدان
         
        سه روز و شامگاه بی آب بودند
        زنان و کودکان بی تاب بودند
         
        نمایش می دهند این گونه پستی
        سپاه رذل نا خوبان هستی
         
        هوا در کربلا گرم است و بی مهر
        توان از کف بداد آن نازنین مهر
         
        گلوشان خشک ونیست آبی بجز اشک
        نباشد چاره ای جز غیرت و مشک
         
        از این ظلم و از این بیداد ناحق
        خروشید خون عباس الحق
         
        بجوشید چشمه غیرت رفیقان
        ندارد طاقت ظلم از حریفان
         
        به پا شد جوهر همت زمردی
        ندیده کس چنین جرات به فردی
         
        جوانمردی غیور نیکو صفاتی
        بشد عازم به پیکاری حیاتی
         
        کشید از دل همی آه جگرسوز
        روانه سوی آن نهر دل افروز
         
        ولیکن اشقیا راهش بریدند
        بجز کوه صلابت کس ندیدند
         
        به ضرب تیغ عباس دلاور
        بسی کشته شدند رذلان کافر
         
        شکافی بر صف دیوان به پا شد
        صدای ناله ها رو به هوا شد
         
        ز ترس بیم جان هر یک به سویی
        فراری گشته از کویی به کویی
         
        به دریا چون رسید آن کوه غیرت
        کودکان تشنه و او سیراب باشد
         
        بیفکند از تعصب مُشت پر آب
        مهیا کرده است مَشکی پر از آب
         
        چنین شاگرد شگردی کرده بر پا
        که استادان فرو مانند به هرجا
         
        فرات از این سخاوت آفرین گفت
        تبارک بر جهان الخالقین گفت
         
        بلی او پور قتال العرب بود
        جهانی بهر کارش در عجب بود
         
        پر از امید شد با مَشک پر بار
        دل عباس حیدر شیر کرار
         
        روانه گشته او چون سوی خانه
        شغالان حمله ور سویش روانه
         
        ز بهر پاس آن مَشک گهر بار
        همه همت در او جمع گشته یکبار
         
        ولی ازکین و تدبیر بد اندیش
        تمام جور و بی دینی شده کیش
         
        نباید کودکان سیراب گردند
        سپاه عاشقان بی تاب گردند
         
        بزن ای ناکس بی دین تو شستش
        که تا افتد زمین آب از دو دستش
         
        نداد امید از دست گرچه دست داد
        خدایش این بشارت از الست داد
         
        چو دستانش بداد از کف در آنروز
        به دندانش گرفت مَشک از سر سوز
         
        به نا گه تیر ملعونی بد اندیش
        دریده مَشک آبش فاقه نیش
         
        تمام آرزوهاش گشته بر آب
        چرا از کف بداده مَشک پر آب
         
        بدون مَشک آبی کی شود رو؟
        بسوی نو نهالان کی رود او؟
         
        عمودی آهنین  بر فرق عباس
        فرو افتاد بر خاک خسرو ناس
         
        به ناگه در شکافد فرق ماهش
        دل ما شیعیان غرق نگاهش
         
        بسی شادان از وصل به محبوب
        نبینند روی شرمنده و محجوب
         
        علمدار چون ادا کرد دین خود را
        جهانی کرده او آئین خود را
         
        حسین در وادی کفر مانده تنها
        خمیده شاه دین از رنج و غمها
         
        امام و جمله یارانش شهادت
        زنان و کودکانش در اسارت
         
        ولیکن دین جدش مانده بر جای
        لوای حق پرستی مانده بر پای
         
        رسد روزی که مهدی علمدار
        بگیرد انتقام خون دادار
         
        در این دولت ندارم جایگاهی
        اگر رخساره برگیرم براهی
         
        نادر ملایی 89/08/11
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۸ شاعر این شعر را خوانده اند

        Guest

         ،

        سمانه هروي

         ،

        سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

         ،

        دلارا (آ.م)

         ،

        علی عبداللهی

         ،

        نادر ملایی

         ،

        محسن حامد (باران)

         ،

        علی رفیعی(امید)

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        سید هادی محمدی سید هادی محمدی
        ۴ ساعت پیش         احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
        ۱۷ ساعت پیش         علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
        دیروز         مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        دیروز         مهرداد مانا مهرداد مانا
        دیروز         وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        ۲ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        ساسان نجفی(سراب)

        دین خدا ز همت او جان گرفته است اا زن با نگاه فاطمه سلام الله علیها جان گرفته است اا زیباترین نمایش تابان روزگار اا زهراست آنکه مانده در اذهان روزگار
        نادر امینی (امین)

        بارکج نابرده ره در منزل اغیار ماند ااا وین سرشت بد چنین بی محابا در محفل انکار ماند
        ساسان نجفی(سراب)

        مهر رویت همچو آتش جسم و جانم سوخته اا هاله ی عشقت فراوان سینه ام افروخته اا سراب
        محمدرضا آزادبخت

        و شعربرهوت افق را نقد کنید تابیاموزم
        میر حسین سعیدی

        مست به هر نگاه او تا سحری به راه او ااا در طلب دیدن حق عاشق روی ماه او

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2