سرکش

بی وفای سنگ دل این قدر سرکش نباش
از تو دست نمی کشم در فکر رنجش نباش
من هم کیش توام بی مهری برمن روا نبود
چون ابر بهاری هر دم  به فکر بارش نباش
هر سو که بنگرم هزار چهره رنگی می بینم
باطن همه هویدا باشد در کار آرایش نباش
پنداشتی با زخم زبان قفل دل باز می شود
چون زبان سرخ هر لحظه در چرخش نباش
چشمه در چشم تو انگار خالی از آب شده
در بارانی از اشک به خشکی ارتش نباش
مگذار دل بشکند چون استخوان سخت تو
بعد شکستن دل رنجور در خواهش نباش