... مرا ببخـش زندگی
... مرا ببخـش زندگی
ببخـش تار و پودمان!
ز کوریام به دیدگان
مثالِ رفـتگانمان
ندیدمت به سالیان!
به حال خود چه کردهام؟
به ناکجا رسـیدهام
ز شـعلهات به سـینهام
چـراغ را ندیدهام!
... مرا ببخـش زندگی
به هُـرمِ ظُـهرِ آفـتاب
به چـای داغِ عصـرهات
به طـعم نانِ با کباب
حلیمِ صبح جمعههات
به بوی کاغـذ و کتاب
هـوای خوب پارکهات
به حرفِ تلخِ ناصواب
غـرورهای بیحساب
قضاوت از سـرِ شـتاب
سـؤالهای بیجواب
... مرا ببخـش زندگی
به دندونای شـیریِ دهانِ رُز
بزرگ شدن با دندوناشـو میده پُز
به نازِ خـندههای از تعجّـبش
منو ببـر به زندگی و مَردمش
منو ببخـش زندگی که سـفت و سـخت
تشـکّری نکردم از تو هـیچ وقت!
...منو ببخـش از خـودی
شـدم غـریبه بیخودی
منو ببخـش از خـدا
ز حاشـیه شدم جـدا
منو ببخـش ناگهان
به گاف دادم این جهـان
...کشـیشِ با خـدا تویی
جـوان مه لقا تویی
شـریک گرگ پیـر و هـم
شـبانِ گلّـهها تویی
خـروشِ جـویبار و هـم
کـویرِ بیصفا تویی
تو عشـقِ پایداری و
شـریکِ بیوفا تویی
... مرا ببخـش زندگی
... مرا ببخـش زندگی
بجـز توام که راه نیسـت
بجـز توام که چاه نیسـت
بدونِ تو که یأس نیسـت
بدونِ تو امـید چـیســت؟
... سـکوت و خواندنم شـدی
مسـیرِ روشـنم بشـو
چو مِـیلِ ماندنم شدی
توانِ رفـتنم بشـو
مـرا ببـخش و زندگی
تمامِ باورم بشـو
آبان ۱۳۹۷
محمد موسوی