خواستگاری

همیشـه یــــاد بــــاد  آن  خـــواستـــگاری
بـــــرای ســــال هــــا  شــــد  یــادگــــاری
.
نمیــــدانــــم  کــــه  آذر بـــــود  یـــا دی
نپــرس جـانـم از آن دختــر،کجـا؟! کی؟!
.
شبــی رفتیـــم بــا هـــم شـــاد و خــــرم
ســـؤالی  پـرســـشـی  آمـــد  به فــــکرم
.
بگفتـــــم  ای  پـــــدر  دارم  ســـــؤالــی
کـه آنـــان را چقـــــدری  هســــت  مـالـی؟
.
بگفتــا  خـامُـــش  ای ابلـــه چــه  چیزا !
تــو دختـــر  را  پسنـــد ای برج پیــــزا
.
نتــرس  از  فقـــر چـــون  آغـــاز  راهی
بیـــا دخـتــر ببیــن ثــروت چه خـواهی
.
مبــــادا چـــــون  روی  در جمــــع حضار
همـــش ســوتی دهی ای خنــگ  بی عار
.
نزاکــــت چـــون  نـــدارد  ایــن  سـؤالت 
نمـــاید واژگــــــون  تقـــدیر  و  فــالــت
.
بپــرسیـــدم ز مـــــادر شکـــل و رویــش
نـپرسیــــدم از او آن خلـــق و خــویـــش
.
بـگـو مــادر که چشمــانش چـه رنگسـت
گمــانــــم  سبـــز  یـــا آبـــی  قشنـگست
.
سفیــد  اســـت انتخـــابـت یـا کـه سبـزه؟
پــــری  رویــــان  عجـــب دارنــــد مـــزه
.
جـــوابـــــم  داد  فــــرزنـــدم  حیـــا کـن!
عــوض کـــن فکــر خــود از بیـخ و از بن
.
در آن چشمـــان اگــــرچه هســـت لـــذت
بــدان در سیـرت اسـت آن عشـق و عزت
.
اگـــر فکــر تــو ایــن باشــــد کـــه ای داد!
تمـــــام خــــاک عـالـــــم  بــــر ســرت باد
.
رسیـــــدیــم  و  زدم بـــر زنــــگ اخبــار
نشستـیــم  و  کمــــی  دادیــــــم  آمــــار
.
سخــن گفتیــم از هـــر بــاب  و  مطلـب
ولـی  نــاگــه  بیــــامــد  نیمــــهء  شــب
.
زمـــان پـایـان گــرفت و فــرصـتم رفـت
نشــد قسمــت از آن  زربفتــه ام  رخــت
.
اگـــرچـه قیصــــری بــودم ز بیـــــزانس
نـدادند آن پــری رو تــف به این شـانس
.
بـه نــاحـق  هــــم  نـبـــود  افکـار آنـــان
ز بیکــاری  کجـا  پیـــدا  شــــود  نــــان
.
چنیــــن  شـــد  کــار و بـــار  امــت مـــا
عـــزب اوغــلـی  و  بــی مینــا و سیـــما
.
جــــوانـــان   وطــــن  دریـــاب  یـــا رب
هـمـه  بیکــار  و بـی عــــارند  تـا شـــب
.
کــه ایــران شــــد  ســـرای  ســالمنـــدان
چـه پیـرند و  چـه نـالان ایــن جـوانـــان!
.
ســـروده «مهــر» شعــری تـا که خنــــده
نـشـیـنـد  بـــر لبــت  از  فکــر  بـنــــــده
.
علیرضا آرین مهر