حسرت پرواز

روزی که چشمت , چهچه ِ آغاز می زد

سرتیپ ِ دل , شلاق بر سرباز می زد

گفتی کبوتر با کبوتر , باز با باز

اما کبوتر باز , پر با باز می زد

باور نمی کردم اسیرت می شوم زود

یک جای قصه اندکی اعجاز می زد

خاکستر چنگ ِ وجودم , بتهوون گشت

حتی میان ِ خواب هایم ساز می زد

باور کنی یا نه , شبی در عمق ِ کابوس

دیدم جوانی ابرها را گاز می زد

حتی زمین با او سر ِ سازش نمی داشت

در وهمش اما حسرت ِ پرواز می زد

پایان ِ صحبت های دل , صدها معماست

اما غزل , فریاد بر ایجاز می زد