امید نفس ها

وای چه گویم که لبانم می گویند از حدیث تلخ بغض ها
وای که چشمانم می گویند از سیل زمستانی اشک ها
اندوه ، اندوه ، اندوه که تنها می شوند قلب ها
اندوه ، اندوه ، اندوه، که می سوزد و خاکستر میشوند عاشقانه ها
اندوه که شیشه ها بودند و شدند تکه ها...
چه گویم که  عشقت گیر کرده در رگ ها
از واریس پاها بگویم یا سرخی دست ها
به باورم دیگر نمانده امید در نفس ها
نویسنده : #جلال_ژاله