9-بهارِ وطن !! – 9/1/1397
تو ای مهربان خاکِ خوبِ وطن
عزیز من ای مهدِ صلحِ و فتن
نشانم تو را صدرِ جان و دلم
ببویم تو را چون گُلِ یاسمن
تن تو به ایام زخمی شده
فضای تو ابری و قهری شده
در این دیولاخِ همه داغ و دار
گذر می کند شامِ زهری شده
زمینِ تو محرابِ اندیشه ها
زمان در کفِ قدرتت پر بها
به تاریخ جاوید مانی و شاد
تو ای مرزِ گُل ها و نور و صدا
همه جای تو سبز و آباد باد
پر آوازه از ما و آزاد باد
کویر تو عرفانِ پاکِ خدا
خلیج تو ایرانی و پارس باد
وطن یاد تو خاطرم ماندگار
شبم با شفق های تو رازدار
همه سال و ماهم فدای تو باد
نفس های تو با دممم سازگار
تو را جنگل و کوه و دریا منم
کویر و خیابان و صحرا منم
در این ماتمِ نوبهارانِ خشک
صدای خروشِ سواران منم
وطن آرزوی بهاران تویی
نداهای گرمِ هَزاران تویی
شکوه دماوند و مازندران
شررهای سرخِ رفیقان تویی
هجوم هزاران دد و دیو و دام
نسازد تو را هیچگاه خام و رام
تمامی ندارد غم من وطن
رها می کنم غصه ها را به شام
بهارِ دگر سالِ سامانِ تو
گل و باغ و سبزه همه آنِ تو
رسد با شقایق گل نسترن
و صد ها ستاره خرامانِ تو
تو را من طلوعِ دگر می شوم
فروغِ دوباره فلق می شوم
پسِ قهرِ پاییز و دی ماه سرد
سراسر بهارِ دگر می شوم
#حسین_زرتاب
درودبرادرخوبم
مثل همیشه
بسیارزیبا