دنیای من

سلام
دروغ برای همه زشت است الّا برای شاعر. در حقیقت یکی از ابزار های شاعر و از نظر بنده یکی از صنایع ادبی است.( چگونه است که در منطق ، نقیض و برهان خلف وجود و کاربرد دارد. در ریاضیات ، معکوس و منفی معنا و کاربرد دارند و از ابزار ریاضی هستند. آنگاه در ادبیات، صنعت و ابزاری به اسم دروغ وجود نداشته باشد؟!!)
در قیاس مصراع اول با کل سروده ، این حقیر پی بردم که این مصراع دروغی است آشکار که با دلایلی متقن جای جلوه خود را در مطلعِ سروده گشوده است. تک تک مصراع های بعدی هر کدام دلیلی هستند که این اسارت عینیت آزادی است. و شاعر حق دارد که آزادی دیگری غیر از آنچه دلش می پسندد را نخواهد.
سروده دستخوش تغییرات و بدیع چندانی نشده و به صورت یکنواخت همان چیزهایی را که مخاطب می شناسد و انتظار شنیدنش را دارد به او می نمایاند.
دو بیت آخر زیبایی شاعرانه بیشتری دارد. در کل ، این سروده از زبانی ساده و صمیمی و آهنگی روان و دلنشین برخوردار است که مخاطب را جذب می کند.