مثل لکنت گرفتن ماهی

درسرم فکر رفته بر بادی ست ، که مرا عاشقانه می خواهی

مرد درمانده می شود وقتی ، که زمین تیره و زمان تارست

درد هایی که خوب  می دانی ، کوه را کاه می کند گاهی

پشت پای تو راه می رفتم ، پشت چشم تو فکر می کردم

متفکر ِ به هیچ مانند ِ _ دل سپردن به ماه در چاهی

لب به لب لب زدم نبودت را ، روی شنزار ِ طاقت دریا

حرف هایی که داشت جان می داد – مثل لکنت گرفتن ِ ماهی

کاش می شد دریچه ای وا کرد ، لذتش را که خوب می فهمی

روبه زیباترین تصورها ، که سحر می کند مرا راهی _

_ توی پس کوچه های فروردین ،رفتن و رفتن فقط رفتن ....

 دست در دست آسمانی که _ رفتنت را نکرد همراهی

http://sabzevar-sher.persianblog.ir