منم فرزند آدم
پُر از احســــاسم امّا خــــالی از هـــر گونه نیـــرنگم
مـنـم فــــرزنـد آدم ،پُـــــر زامــیــــالم نه از سنــــــگم
درونـم التــهـــاب کــهــنـه زخمـــی مانـــده از دوران
ومن میــراث حکمی حاصل از یک سیب خوشرنگم
نبـردی در درونـــم بیـــن نور و لـــشــکر ظُلـــمـــت
حصـــاروســوسه ازهـــــر طـــرف بگـرفته درچنگم
هوای تن ســتـــون پنـــجــم اســـت و مـــن حـُـبـاب او
بــرای خــانـه ویـرانـی همـیــشه گـــوش بـــر زنـــگم
چـه اجـبــاری؟کـه مـی بـیـــنم به ذاتــم اختــــیاری را
کـمــر بر خـواری ام بستند و من مجبــــور بر جنــگم
چـه آشـوب اســـت در دنـیــای مــن شـایـد نـمـی دانــم
یکـــی را مـی شــــناســم آشـــنـا با شعـــر و آهـنـــگم
نـوای غُـــربـت شــعــرم تـــرَ نّـــم هــای شیــــــدایـــی
چــه شــوری مویـــه ها را مـــی نوارد تـــار دلتـــــنگم*
<<*>>*<<*>>*<<*>>*<<*>>*<<*>>*<<
مویه = از گوشه های دستگاه شور در موسیقی اصیل و سنتی ایران است
زمانی که ساز به آن قسمت میرسد . انگار گریه می کند ..
از همین است در ادبیات فارسی مویه کردن یعنی شیون و گریه کردن
زمستان_ 92 ذیفر