زندگیِ گوسفندی

طلوعِ آفتاب از نو،دوباره صبح رسید از راه
دوباره اندکی برپا و باز هم عده ای در چاه
دوباره زندگی جاریست و باز تکراری از نو شد
شمارِ روزهامان هم نه از یک،بلکه از دو شد
فقط دیروز جالب بود،امروز همچو دیروز است
شمارِ روزها گم شد،هر امروز شکلِ هر روز است
سری افکنده بر زیر و نگاهی زیرِ پا داریم
فقط فرقش به پاهایش،که ما دست و دو پا داریم
فقط خوردیم و خوابیدیم،چریدن را بلد بودیم
نمیرفتیم به آن راهی،که راهش نابلد بودیم
مسیرِ زندگیمان را،که از قبل انتخاب کردن
نگاهِ نو به چشم آمد،به خواب دیدند و خواب کردن
نمیخواهیم که نو سازیم،هر آن چیزی که بود و هست
دو چشمِ تجربه کور است،نگاهش دور گشت و بست
به دنیا آمدیم تا که،دوباره جان به خاکش داد
همین یک جرعه آب کافی،که سر را هم به بادش داد...//