شب وبارون

می ریزه اشکای نقره روی سنگفرش خیابون

می زنه رنگ تـــــرانه به شبای خسته بارون

وقتشه مثل پرنده پر بگیـــرم تو نگاهت

گم بشم مثل ستاره تو شب چشم سیاهت

پنجره غرق امیده من پرازشوق پــریدن

زیربوسه های بارون به خیال تورسیدن

شعر تو خیس شکفتن تو هوای مه گـــرفته

روی کاغذهای خالی صدهزارحرف نگفته

حالا تنها یه تـــــرانه مونده از چشم سیاهت

توی قاب خاطراتم نقشی از صورت ماهت

یه تـرانه مونده باقی از تو و شب وستاره

دل می بندم به خیالت واسه دیدنت دوباره...