گل بیتای رعنا( تُرکِ شیرازی)

اگر آن آهوی زیبا ز ما دلگیر می باشد
به ترفندی به در آرم تمام دلخوری ها را
بهارست و به گوش او چو بلبل نغمه ها خوانم
مبادا اشک غم آید بگیرد چشم شهلا را
درود شعرتون زیبا بودکمی احتیاج به ویرایش دارد

قشنگ بود ولی فکر میکنم ایراد وزنی دارد

اجازه بدهید همینجا عرص کنم
ببینید بانو جان شما وقتی شعر کلاسیک مینویسید اجبار به رعایت بسیاری نکات دارید
دونکته اصلی که وزن و قافیه است اما قالب کار هم به همان اندازه مهم است
میدانید که قالب های شعر کلاسیک فارسی عبارتنداز
غزل . قصیده . مثنوی . قطعه . رباعی . دوبیتی . ترکیب بند . ترجیع بند . مسمط . مستزاد و البته چهارپاره و نیمایی
اما کار شما در ذیل هیچ کدام نبود
غزل شعری است که مصراع اول بیت اول با مصراع دوم بقیه ابیات مقفا باشد
قالبی که همه مصاریع مقفا باشند ؟؟؟

واما قافیه
خوشبختانه در قافیه قانونی هست که میگوید مصوت های کشیده آ و او به تنهایی اساس قافیه قرار میگیرند پس مشکل قافیه ندارید
از نظر وزنی هم جز بیت مطلع مشکل خاصی ندارید
من بیش از 5 سال است که با کوره سوادم به صورت مجازی و گاه در کارگاه های حضوری عروض و قافیه و .... درس میدهم و با اتکا به این تجربه به جرات میتوانم بگویم شما شاعرید
کمی نیاز به ابزار شاعری دارید یعنی باید کلامتان را تجهیز کنید به علم عروض با آرایه ها بیارایید . با مفاهیم ناب عمقش ببخشید و قص علی هدا
در حال حاصر در شبکه تلگرام من کانال و گروه آموزشی دارم که با مساعدت جناب فکری که دوستی دیرودور است قرارشد بزودی در سایت هم برپایش کنیم

البته اینجا اساتید بزرگواری هستند که امیدوارم برمن ببخشایند
اما من وظیفه خود میدانم که انچه را اموخته ام به طالبش انتقال دهم آنهم بی هیچ چشم داشتی درواقع این زکات من است
به هرروی بیش از هرکار شعر بخوانید
شعر اولین معلم شاعر است

برای شما خواهر هنرمندم آرزوی موفقیت دارم


درد دارددلی که در سینه ، جا نمیگیرد از سر اجبار.
میزند با زبان سرخش باز ، سر سبزش به سختی دیوار.


درد دارد دلی که بی تاب است . بی تحرک ، همیشه در خواب است.
دل افسرده را یکی باید ، آخر این غزل کند بیدار.

درد دارد رفاقت امروز ، درد خونین خنجری از پشت
دم مسعود کیمیایی گرم ، خوش به تصویر میکشید این کار.

درد دارد عجیب و بی درمان ، مثل سردرد مزمن میگرن.
دردی از جنس ام اس ازنوعی ، که نمی آیداندر این پندار.


درد نامحرمی به محرم ها ، درد تنها شدن در این تن ها.
درد واماندن از رفیقانی که زمانی شمارشان بسیار.


درد دارد سقوط خاطره ها از فراز تمامی آمال.
دوری از هرچه دوست میداری ، مثل محکوم پای چوبه دار.

درد دارد حقیقت جاری ، که کسی رو به من نمیگوید.
غربت خانگی شبیه کسی که ندارد اجازه گفتار.


درد دارد سکوت مادر ، درد. مثل درد خماری افیون.
مثل احساس تیزی شمشیر ، دست این قوم قاتل دیندار.


درد دارد سرودن یک شعر ، غزلی عاشقانه و طناز .
گفتن از بوسه بر دوچشمانی ، که ندیدم فقط ، فقط یک بار.


درد دارد حضور بسته تو ، درد دارد ظهور خسته من.
یک تلاقی میان چشمان یک نفر عاشق و یکی بیزار.
.
..
...
....
.....


امیرحسین مقدم
17. آبان . 94 .
.
.
درود و بدرود

درود بر همه ی عزیزان بعد از یک سال و اندی در روز بزرگداشت حضرت عشق حافظ یاد این شعر افتادم و اینکه قبلا طبق نظر اساتید ویرایش کرده بودم
خواستم در قسمت نقد قرار دهم هرچند هنوز هم سروده ی یک شاگرد است و ایراداتی دارد
ولی به هرحال
ممنون از توجه همگی شما
نباید تُرکِ شیرازی به دست آرد که دلها را
که ما باید به دست آریم این دلهای زیبا را

اگرچه گفته ای هستی به پای عشق خود اما
نباید ساده باور کرد، همیشه ادّعاها را

دلت از غصه ی دوری،میان آتش است اما
رسیدن، گاه میگیرد تمام حس گرما را

بشوی از قلب پاک خود ، غبار این هوسها را
اگر در سینه ات داری چو مجنون عشق لیلا را


بخوان تنها، دل او را به شهر عاشقیهایت
بیا لبریز عشقش کن سکوت سرد صحرا را

برایش زندگی را کن پر از آهنگ خوشبختی
اگر از یاد خود هرگز ، نبردی شور و غوغا را

اگر همخانه ی مهری به وقت غم در این دوران
بلد هستی وفاداری و هم لطف و تسلّا را

زرافشان کن به امیدت شب اندوه غم زا را
طلب فرما به عمقِ جان گلِ بیتای رعنا را

بنوشان بر لب سرخش ،همی آوای باران را
به گوشش خوان نوایِ نیلیِ امواجِ دریا را
مهناز نصیرپور