آن ماه صیام آمد ....

آن مــــــاه صیــــام آمــد و بستند دگــــــــر بــــــار
این میکده، میخـــــــــــــــانه و مستــــان شده هشیـــار
***
آن مـــــــــاه صیـــام آمـــــــد و مطــــرب نزند چنگ
وقت است زنـــد چنـــگ به آن دامـــن دلـــــــــــــدار
***
هنگـــــــــــام سحــرگــــــــاه گشایــــد دَرِ رحـــمت
شد نوبت مِی خــــــــــوردن و رقصیـــدن با یـــــــــار
***
ایـــن خــــــوان نعمها همه شب بــــــــاز و گشوده است
روزی بدهـــــــد وقت سحــــــــر، موقــــع افطـــــــار
***
رفتـــــــــم دَرِ آن میکــــــــــــده هنگـــام سحرگـــاه
میخـــانه به کــــــــــــار است و همه در پِیِ خمَّــــــــار
***
او جــــــــــــام بگـــــرداند و نوشانــــــــدم آن مـــی
زین می کــــه بشوید گنـــــــه از دیـــده ی بیـــــــــدار
***
هر شب به تمنـــــــــــای وصــالش کنمش یـــــــــــاد
تـــــــــــا صبح که کـــی می رسد آن مــوعد دیــــــدار
***
بر دوش بــــــــــرم کـــوله ی سنگین ز گنــاهـــــــــان
هرگز نکنم ایــن همه بــــــــــــــار از گنه انکـــــــــــار
***
شاید که دهـد جــــــــــرعه ای از آن مِیِ بــــــــــــاقی
بـــــر درگه او گریه کنــــــــــم گریه ی بسیـــــــــــار
***
هــــــر وقتِ سحر گــــــــــــــرچه وضو سازی از آن می
بایـــــــد کـــــــه کنی توبه ز رفتـــــــار و ز گفتــــــار
***
ساعی کند این مــــــــــــــاه صیام از گنهت کـــــــــــم
ایـــــــــــــــن توبه شود مــــــــــرهم درد دل بیمــــار
***
مسعود مسجدی اصفهانی(ساعی)