بهــــــــــانه بوده ای ای، بهـــــــــانه ی رسیدن
بـــــــرای زنده بـــــودن، ز جــــان نفس کشیدن
***
همــــان بهــــانه هستی، کــــه غُصه از دلـــم بُرد
تـَـــرنّــــــم صـــدایت، تــــــــرانه ای شنیـــدن
***
تمــــام فکــــــر مــــن شد،غم از فـراق و دوریت
دلــم شده پر از خــــون، از ایـن غـــــــم ِ ندیدن
***
اگرچــــه دوری از مــــن، به قلب مــن تو نزدیک
اگــــر نبـــاشی از غـــــم، به گوشه ای خـــزیدن
***
توئی تـــو بـــــاورم چون، تــوئی دلیل ِ مــــاندن
مثــــــال صبـــح روشن، به قلب مــن دمیــــدن
***
بــــرای دیـــدنت مــن، از ایـن قفس گــــذشتم
قفس شکسته ایــن جـــان، به شوق تـــــو پریـدن
***
شدم مثـــــــال مجنـــون، کـــه عاشقم به لیـــلی
بـــــرای با تــــــو بودن، دل از همه بُریــــــدن
***
همیشــــه در هــــوایـت، دلـــــم ترانه خــــوانَد
از آسمــــــــان چشـمت، غـــــــزل ستاره چیدن
***
ز چشم تـــو ســـــرودم، غــــزل غـــــزل ترانه
فقــــط تـــــو می توانی، تـــــــرانه آفــــریدن
***
بــه چشـــــم دل فقط او، دراین نظربمــــانده است
نه یک نظــــر به دل شد، نه دل، پی ام دویــــدن
***
بــدان، بـــه عشق او دل، نشسته است ساعــــی
نگـــــــاه خیــره اش را، ز جـــان و دل خــریدن
***
"" مسعود مسجدی اصفهانی(ساعی) ""