ای بی خبر از حالم

به نام یزدان پاک
ای بی خبر از حالم

ای بی خبر از حالم مردم ز پریشانی
دلتنگی ما را تو انُده که نمی دانی
بر لب بکشم نقشی از خنده و صد افسوس
کز دل بکشد شعله این اذر پنهانی
اتشکده جانم از دوری تو پژمرد
اتش برسان جان را ای موبد روحانی
بر تخت روان عمر شاهانه چه خوش خفتی
جان می برد ای دانا این رهزن پنهانی
شب تا به سحرگاهان از یاد تو می نوشم
گاهی ز می سازم گاهی به غزلخوانی
این بلبل طبع من ازپرده برون ارد
روزی خم زلفت را ای سنبل بستانی
من در تب عشق او همواره(رضا) سوزم
چون شهپرپروانه بر شمع فروزانی