دیگر شعر نمی سرایم

دیگر شعر نمی سرایم
دیگر به هیچ قالب نمی نگارم
دیگر این حرف به وزن ننشیند
دیگر از فردا نگویم
برای تو شعر نوشتم
برای تو از غم نوشتم
برای عشق تو نالیدم
امّا ...
تنها یم باز ...
از تنهایی حالی ندارم
غم این دل با کس نگویم
خدا را دگر یاد ندارم
تنهایم گذار تنهایی
همه می روند جز تو
...
..
.
دگر ساده نمانم
زوزه کشان چون گرگ میدرم
احساسی را که بی تو باشد.
زمستان می رود و تنها گل خشکیده ای  یادگار می گذارد برای من!گل زمستانی نرو!                
رهایم کنید مردم بی صدا
رهایم کنید...!
((ساده))