تابکی

تا بکی از دل کشم من ناله جان سوز را

تا بکی در انتظار دیــدن مـهر افروز را

تا بکی اندر درون خویش زندانی شوم

تا بکی از هجر نالم هم شب و هم روز را

تا بکی رخ مینما ئی دلبرا از من نهان

تا بکی طاقت بیـارم آتش دل سوز را

تا بکی در سوز سرمای فراقت زندگـی

تا بـکی مـن را نبخشی عیـدی نوروز را  

تا بکی در جنگ باشیم با فراقت مهـدیـا

تـا بکی مارا نـباشد فتـح یـا پـیـروز را

تا بکی باشیم سرگردان درشبهای هجر

تا بکی دور از وصـالت صبحگاه روز را

تابکی گمنام از هجرت کشد آهی زدل

تا بکی آهش نباشد عشق دل افروز را