سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        نان شب را چه بهاست؟

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

        از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر قصیده

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۲ اسفند ۱۳۹۲ ۰۶:۲۸ شماره ثبت ۲۳۷۴۱
          بازدید : ۶۳۲   |    نظرات : ۵۰

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        امشب   دل   من   ز   زخم    دوشین

        بشکست     خدایا    چه   بُوَد    این

        ای    فقر    چرا   بر    تن  این قوم

        دکان     فنا       گشوده ای ،    بین

        اندر       طلب        لقمه        نانی

        تن    را    که    بُود     نشانه   کین

        ارزان     بفروشندُ      چه      گویم

        ای    وای    کجا    شد   دل مسکین

        چون     فقر    ز   هر در  به  سرآید

        ایمان     برود    مگر  که نیست این؟

        آن   شیر   زنانی   که  بُوَند مادر فردا

        از   چیست   که دل   مرده  و  غمگین

        بر    هر     ره    و   برزن  به نظاره

        شاید     پسری     صاحب       ماشین

        آید     وَ     وُرا    از نگرانی  بدر آرد

        زیرا    که    نی اش    صاحب تمکین

        این    باز   که   خوب   است عزیزان

        گوییم    بر    آن    واسطه     نفرین

        او    که    همه ی   دختر   و زن  را

        بر   کشتی  سوار  ،بَرَد   به    ماچین

        آن   شیخ نشینی   که  بود غرق تموّل

        آسان     بفروشد    به    رهش   دین

        ناموس به بادش دهد و نیست  هراسی

        افسوس که دیگر نبود مردی چو فردین

        روزی    که    نباشد    سخنش     دور

        حرمت  به  زنان  بود مثال  دژ   رویین

        آن  زن  که  به  مانند  ستون  بود  به منزل

        قدرت به کفَش بود چو شطرنج و چو فرزین

        افسوس   که  دیگر   به   سرا نیست ابهت

        بنویس که چه سازیم، بر این خانه ی دیرین

                      ----------------------

                     گستاخی من را ببخشید

         

         

        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2