\دست تقدیر\

عقابی قله پیمایم ، اسیر بند و زنجیرم

رهایم کن رهایم کن که شاید باز پر گیرم


گشودی پر پرستو وار و کوچیدی غریبانه

تو در سودای پروازی و من اینجا زمینگیرم


نمی دانم که بختم را چه دستی زد رقم؟ اما

من از بخت خودم آسم ، امان از دست تقدیرم


به مژگانت قسم خوردم که تا جان دارم و هستم

لبی غیر از لب_ جام _ تو زیبایم نمی گیرم


به پا کن چوبه دارم ، خلاصم کن از این محنت

نمی دانی چرا ؟زیرا من از جان خودم سیرم
 

محمود هواسی(کرمانشاه1380)