رهایم کن

رهایم کن رها ، ای سرو سبز و سایه سار من!
ز بند زلف و گیسویت ، انیس و  رازدار من

چه شبها تا سحر بیدار ماندم ، گریه سردادم
به پاس عشق شیرینت ، همه صبر و قرار من!

شبم بی تو ملالت بار و سرد و بی تب و تاب است
تویی تو نازنین من! چراغ شام تار من

تمام گنج قارون ، روضه شداد و ایوان مدائن را
فدای تار مویت می کنم ، دار وندار من!

بهارم می شود بی تو خزان سرد و می میرم
اگر یکدم نباشی نازنینم! در کنار من


محمود هواسی(دهلران89)