جای پای گریه

چشم تو دریای درد

دستان تو

گرم و سوزان

من کنار تو

رنج و اندوه را

روی شانه هایم می برم

غصه ها را

روی چشمانم می برم

رو به خورشید می نشینم

تا بیای و مرا هم ببری

در میان سایه ها

رهایم بکنی

تا در غروب تنها

دنیای رنج و غم را

در بیابان خسته رهایش بکنم

شب نخواهد مرد

کنار سیاهی می درخشی

تو ستاره ی نور

من کنار تو

سیاهم

چراغ می سوزد

راه من از تو

جدا نمی شود

اسمان بارانی کجای

جای پای گریه ها نیست

روی چشم من