زهره

زهره

امشب بهاى لانه ، دام است و آب و دانه

نيرنگ انتظار است ، ما را در اين ميانه

 

در شام تارم اى دوست، برگير جانم اى دوست

كين اهرمن در اين جا ، كرده است آشيانه

 

آتش مسوز دل را ، كز درد هجر ياران

همچون قيامت اين دل، زو مى‏ كشد زبانه

 

گه نور و گه سياهى، گه باده گه تباهى

گاهى سلاح پيكان ، آيد به صد نشانه

 

بنگر كه سنگ خارا ، از زهره تا ثريا
 

برگرد چرخ گردون ، ويران كنند خانه

 

يك سو صفاى دادار، يك دم متاع بسيار

يك جا رسد به دلها ، باران به هر بهانه