عصر غم بندان

من ِ کم ...

چه زیاد خـــــسته ام ...

اِخراج شُده ام مثل  دلقَکــے ک ِ
صِدا ے گِريه ے چِشمهايَش
اَز خنده ِ لبانَش بُلندتر بُود . .

من مـُـرده ام
گول نفَــس را نخور رفیــق. .

مَرهَم کوچه

زخم تنهایــ ﮯ ام را بسته است

  چه بن بست رفیقــﮯ ...

در مَن انگار ...
  مرگ دارد زنده ِ گے مے کند
نمے دانم چه خواهد بود ...
گریه... یا ...فریاد
  گله... یا ... دعا ...
هنوز ادا نکرده ام این بغض در گلو مانده را .
دُرُست مثل ِ میوه هاے ِ از شب مانده روے ِ گارے ... ،
هیچ کس 
آدم ِ دَرهم را نمی خواهد . .
  مــن و ...
  بغــض و ...
شــب و ...
  شــانه اے که نیست .
شب ها ...!!!!!!!!
بغض گلوے َمرا مــے گیرد ... ،
روز ها ...
روزگار........!!!!
در کدام قحطے گرفتارے. . . × ؟
وقتے چشــم هایم
سال هاست بارانیــــــست. . .

یکــــ میلیون عمر دلارے
بلیطم برده
جآیزه ے ِسختـــــــ آزمایـے رآ . . .× 

در بـــرکــه ے وجـــودم.

پ:ن:  عصر غم بندان شروع شده است . . . ×

پ:ن:تـــــو حال ِ خوش ِ منے ... ×،

دور ِ دور ِ دور ِ. . . ×