به دست بادها دادم دگر آرامش جان را

بدست بادها دادم دگر آرامش جان را

چو دیدم  شانه میزد تار دلهای پریشان را

به پیوست هوای تنگ دل آنقدر  باریدم

که درطغیان چشمم کرده ام شرمنده باران را

تو با افشانه هایت قصد ملک جان و دین کردی

نزن آتش، مکن زین  بیشتر این رشته افشان را

بهارانم و  با چشم   زرافشان  خزان خیزت

مکن  ایام   فروردین ما   همرنگ آبان را

زلال سینه ات آیینه باران    ارم  دارد

مده ای نازنین یک کهکشانی مفت و ارزان را

دلم می خواست از یک گوشه ی آیینه ات گویم

دریغا ، چون گرفتی از دلم هر  گونه امکان را

رها کردم خودم از پاسبانی های پی در پی

چو رو کردم برای  عالمی این عشق پنهان را

خدای  شعر هایت کرده دل صیاد مروارید  

که می بخشند هردم ناخدا یان در کفش جان را

 « دلم را در غمت کردم ز هر ویرانه ویران تر

 چو دیدم دوست می دارد دلت دلهای ویران را» *

====

باسلام...

به دخترآسمانیم آرامش ظهرابی....

  تک بیت تضمین را ایشان پیشنهاد دادند

هر چند شاعرش را نیافتم...