برای آرامش چاره ای جز مرگ نیست

امشب چشمان من میهمانی داده

گونه هایم با می اشک سیراب گشته

امشب چشمهایم ضیافت غم داره

با می اشک پذیرا گشته

امشب آنقدر اشک ریزم از چشام

تا گونه ام شود آب روان

تا سحر کشم انتظار و کنم فقان

تا مرگ این داماد سیاه پوش

گیرد این عروس را در آغوش

تا شود حجله او خاک گور

سنگ قبرش شود سنگ صبور

 و در جایی دیگر

گر جنبندگان زیر زمین خورند جسم مرا

به که ماتم و اندوه فسرده کند روح  مرا

گر که باشم زیر زمین و روحم آزاد

به که جسمم بود در آزار

پس کنم ناله پیش پروردگار

تا برد مرا بر زیر خاک

روح من آزاد شود از بندگی