فردای دیگر

"ﻓﺮدای دﯾﮕﺮ"

از ﭘﺲِ اﯾﻦ ﺷﺎم ﺗﺎر، ﻓﺮدای دﯾﮕﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

ﺣﻠﻘﻪ ی زﯾﺒﺎ ﺑﻪ زﻋِﻢ رﻧﺞ زرﮔﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

ﺑﺨﺖِ ﺑﺪ ﺷﺎﯾﺪ رﻗﻢ را ﻣﯽ زﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ؛

آﺗﺶ اﯾﻦ ﻗﻠﺐِ ﻣﻦ را ﺳﻮزِ اﺧﮕﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

زﺣﻤﺖِ دﺳﺘﺎن ﭘﯿﺮﺑﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﯽ ﺟﻮاب؛

ﭼﻮن ﺑﻪ ﺗﺎﮐﯽ ﻏﻮره ی ﺗﺮش، شهدِ ﻋﺴﮕﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

آھِﻦ ﺗﻔﺘﯿﺪه را ﺑﺎ دﺳﺖِ ﻣﻦ ﻧﯽ آﺷﻨﺎ؛

ﻧﻘﺶِ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺗﻦ زﻧﺪ، ﭼﻮن دﺳﺖِ ﻣﺴﮕﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

ﻗﺪرتِ دﺳﺘﺎن ﻣﻦ اﻧﺪک ﻧُﻤﺎﯾﺪ ای رﻓﯿﻖ؛

ﻧﻘﻄﻪ ھﺎی ﭘﺸﺖِ ھﻢ،ظﺎھﺮ ﺑﻪ ﻟﺸﮕﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ؛

(طﻮﻗﯽ)