شوقِ انتظار

...شوقِ انتظار... چه شبهایی که از غم ناله کردم ؛ به نامت خانه را غم خانه کردم ؛ اگر چه می گذشت ایام، نه بر کام ؛ لبِ لعلِ تو را پیمانه کردم ؛ در این ره مانده ام تنهایِ تنها ؛ به یادت هر نفس دیوانه کردم ؛ منم گم گشته ی چشمِ سیاهت ؛ شمیم مویِ تو ریحانه کردم ؛ تو باشی باغ و بوستان در کنارم ؛ نسیم کویِ تو رضوانه کردم ؛ منم مست و منم مست از نگاهت ؛ به کوچِ عقلِ خود دیوانه کردم ؛ می و میخانه و پیمانه ام تو ؛ قدح را پی ز پی ،مستانه کردم ؛ خزان گشتم به شوقِ انتظارِ نور رویت ؛ قلم را شمعِ شعرُ جانِ خود پروانه کردم ؛ ...........طوقی............