** گندم گندیده **

وقتی که رفت و منو نابود کرد
هرچی که داشتم همه رو دود کرد
وقی به شونه های اون تکیه داد
انگار منو داخل تابوت کرد

*********

وقتی ازم دغدغه هامو پرسید
از من و هرچی که داشتم برید
مثه کبوتری که زندونیه
یکدفعه از شوق رسیدن پرید

*********

زیر فشار درد و غم خم شدم
دوباره هم خونه ی ماتم شدم
گندم گندیده ی آدم شدم
آینه ی عبرت عالم شدم

*********
هی به خودم میگم  نترس پیشته
نترس که مال بد بیخ ریشته
اگه حالا بی کس و تنها شدی
مسببش اون دل درویشته...