خدایا 💔

درود بر محمد حسن عزیز
شاعربااستعداد وبااخلاق سایت
دردلی بسیارزیبا وارزشمندبود باخالق

دکلمه هم بسیارزیبا بود

باعرض سلام
بسیاردلنشین بود
درودبرشماشاعرگرامی

درود بر شما بزرگوار
رهپای براورده شدن آرزوی شاعر هستیم
آمین
بسیار زیبا بود
موفق باشید وتندرست

قضاوت ها بماند بر خداوند
کسی بر باغ دل کینه نکارد
به هنگام غیاب کس به غیبت
ز ابر واژه ها تهمت نبارد

آمین یارب العالمین

سلام و درود جناب پورصالحی عزیز
ناب و ارزشمند است
بسیار بر دل نشست این ابیات از دل پاک و روشن بر آمده
دکلمه هم خیلی دلنشین

درود می فرستم به قلمی که انتخاب شده برای دعوت کردن به آرامش و زدودنِ غم و درد و رنج
شکر یزدان را که دگر بار مرا در مسیر ورودم به این سایت و این صفحه رهنما شد تا با نسیمی برخاسته از این دل نوشته و دل آورده کمی از فشار محنت های روزگار خود را خارج بجویم و توجهِ این دلِ پر درد را به مناجاتی سراسر خیرخواهیِ جمعی جلب کنم تا غمِ خویش فراموش کند و از دلِ دریایی و خیرخواهانه ی شاعر پند گیرد که در همه ی احوالات دل را به خدا می سپارد و از همو مدد میجوید و البته نه فقط برای خود بلکه برای تمام همنوعان خویش طلب خیر و شادی می کند و این بسیار ستودنیست

امیدوارم که این قلم خیرخواه همیشه همین گونه بر فعل خویش استوار بماند تا سهمی از این دعای خیر شامل حال ما هم بشود
امید که روزی من هم فارغ از مشکلات گردم و بتوانم قلم مسخر خویش را بیابم و به مدد خدا و به کمک او حالی از احوالات خویش و بندگان خدا تغییر و به احوالات احسن و نیکو نزدیک گردانم
آمین یا رب العالمین

درود و عرض ادب ادیب بزرگوار
قلم و اندیشه تون سبز

🌿🌿🙏🙏

درود بسیار زیبا. آخر مگر میشود کلمه «سیره» را از این بهتر به کار برد:
عجب روزی شود آن روز زیبا
تفکرهای مثبت سیره گردد
البته سیره ناظر به عمل و سنت رفتاری ست اما رفتار ریشه اش در تفکر است.
دگر طفلِ درونِ کس نخسبد
خجالت راه شادی را نبندد
وقاحت های پست و بی سرانجام
به قصد مضحکه بی خود نخندد
بسیار زیبا.
چند نکته داشتم که عرض می کنم که ممکن است در بهبود شعر اثری داشته باشد.
قضاوت ها بماند بر خداوند...
بهتر است بگوییم «قضاوت ها بماند {با} خداوند»
کسی بر باغ دل کینه نکارد...
بهتر است بگوییم «کسی {در} باغ دل کینه نکارد».
نکته بعدی درباره مصراع هایی ست که با «زِ» شروع شده اند. استفاده از مخفف های شاعرانه مثل «ز، کز، وز، گر، ور، ورنه، آنچ و...» هیچ اشکالی ندارد و تمام بزرگان استفاده کرده اند حتی فروغ فرخزاد که زبانش بسیار ساده است. اما اگر امکان استفاده از شکل معیار باشد و شکل مخفف شده برتری از نظر موسیقیایی نداشته باشد بهتر است از آن حالت عادی استفاده شود. در این وزن خاص باید اولین هجا کوتاه باشد؛ چون در هر دو مصراعی که با «ز» شروع شده اند، بلافاصله کلمه بعدی با الف شروع میشود، اگر به جای «ز» ، «از» بگذارید در کلمه بعدی ادغام میشود و وزن صحیح است مثلا «از آن» عملا «اَ زان» خوانده میشود؛ پس میتوان نوشت:
از آن دردی که درمانش تو هستی...
از ابر واژه ها تهمت نبارد...