فراتر زخیال

ای فراتر زخیال
محض در جان‌و دل و اندیشه
به حریم دل و جان چون‌ حرمی
پر از حس خلوص
خلوت و عِطر وپراکندگی خلسه و حال
سمت چشمان تو قدسی و شریف
درد من دوری دیدار و تماشا باشد
حال دل حال عجیبی است عجیب
زور دل چربیده
عقل دیگر به جنون راغبتر
همه ام در همه حال
محو بودن به تو را از همه ام می طلبد
دل من از دم آغاز
جنون‌را بوسید
سمت چشمان تو معراج رهایی از خود
تو دگر تام و تمامی در من
من اگر هستم و مستم زتوام
عیش مُدام.......
بی تو انگار جهان جیم ندارد
هان است
حیرت و‌حیرت و‌حیرانی محض
به خیالت به خیالم نشده
بشوم شاعر مجنون نگاهای تو جان
اصلا از واژه بپرس
حال و احوال مرا
به خود شعر نگاهت سوگند
بی‌قراری همه دم مونس و همراه من است
دل مصمم شده
تصمیم‌ تمامم این است
تا که جانی به تن خود دارم
همه ام مست تمنا باشد
زشرر باره مست نگهت
شُرب شیدای شعر شفا بخش نگاهای تو  ای حصرت جان
تا ابد کرده قدح نوش دل و جان مرا
به خود شعر نگاهت سوگند
به خود عشق
که حالا تو شدی
قسم ای حضرت دلنوش.......
شراب ازلی....
با تمام و همه ام در همه حال
دوستت می دارم
دوستت می دارم
دوستت می دارم

#حسین گودرزی"تشنه"

۱۴۰۳/۱۰/۲۲