قانون

وز قانون چرخ گردون شنیده‌ای 
چرا خویشتن را زیاد برده‌ای 
از نور و ظلمت و کمالت انسان 
از وصف معدن۰ استفراج شنیده‌ای 
گرت دنیا را به هزار رنگ ببینی
رنگی چون در درون خود ندیده‌ای
 لطف رحمان است بدرقه ره
 کزصورت به  سیرت آویخته ای
از لطف جهان رنج به کوی هنرش
  از دایره ی نور به شمایل هنر پرداخته‌ای 
چون به عشق در جمال او بیاویختی  
شعور عاشقی بردت به کمالی که خواسته‌ای 
باشد کز لشکر شیطا ن به آگاهی 
به ناآگاهی سینه سوزی که نزدایه‌ای
خلایق همچون عدد ستارگان
 به دام شیطان باشنند زخطایه‌ای
گرت نظر بازی باشد و حکمت حلقه 
وزعشق بازان عارف به یک اندازه‌ای 
ورنه به عیب دیگران ز خود بی‌خبری 
در گفتار خود نیندیشیدی و از دنیا بی بهره‌ای