خون دقیقه ها(کُچک )

بی نشانه پریشان می شوم
آنچنان که پدرم
لهجه ی گندم را
بهتر از آدم می فهمید
پشت تدبیر کدام شاخه
نور در مرگ ابرها خواهد گریست
نور پشت کدام سنگ
جهان اسرارآمیز خداست


درودبرشما جناب آزادبخت عزیز
بسیارزیباومتفاوت
آفرین

گاهی فرشته ها
در چشمه ی خورشید
زخم جراحت
بر پیشانی دارند

درود جناب آزادبخت عزیز
شعرتان طولانی؛ اما پرمحتوا و گیراست

در دل آن چندین سپید کوتاه و ناب نهفته است

اندیشه‌ی شاعرانه‌تان همواره پویا

درود بزرگوار
"فرزند زمان خویش تن باش"
از اسراییلیات دوری کن
رب جلیل؟

یک شوخی داشته باشیم باشما .اون زمان هایی که فیلم های چینی و هنگ کنگی روی بورس فروش بود .
...
انواع نامهای عجیب و غریب را روی فیلم هایشان می‌گذاشتند .
شمشیر زن یک دست . شمشیر زن نابینا شمشیر زن بدون دست ...
و غیره مشتاق شدیم فیلم شمشیر زن نابینا را ببینیم که چطور بدون چشم مبارزه میکند .
با دیدن خط اول سروده شما مشتاق شدیم تا به آخر بخوانیم .


زیبا بود

درود و آفرین جناب آزاد بخت

با سلام و عرض احترام آقای آزادبخت بزرگوار
بسیار زیبا بود
درود بیکران بر شما

درود
زیبا و دلنشین وپر معنا
سروده اید
🌹🌹🌹🌹🌹
رقص قلمتان ابدی

درود جناب عبداله پور ممنونم

مهتاب سرود کچک پنجره هاست...
استاد بی نظیرین

سلام و عرض ارادت استاد آزادبخت گرامی
بسیار زیباست و ارزشمند

درودهای فراوان جناب آزاد بخت استاد سپیدسرای زیبا نویس
زیبا و دلنشین قلم زده اید
رد قلمتان ابدی 🙏🤍🌹

درود. بسیار زیبا. اشارات زیاد به اساطیر و قصص انبیا در این شعر مشهود است. و یک مقدار ناامیدی عصر را به تصویر می‌کشد.
برای عزیزانی که ممکن است اشاره این بخش:
هیچ ستاره ای ازمشرق
تولدپیامبرش را جشن نخواهدگرفت
را متوجه نشدند، اشاره به داستان سه مغ و مسیح دارد؛ در انجیل متی آمده که این مغان (مگی ها) ظهور ستاره ای در شرق را دیدند و طبق پیشگویی کتب مقدسشان برداشت کردند که ستاره نمایانگر ظهور مسیحای موعود است (جالب است من یکبار در ترجمه انگلیسی طومارهای بحر المیت در منابع یهودی اشاره ای غیر مستقیم به مسئله دیده بودم که البته ممکن است متافوریک یا مجازی باشد نه تحت اللفظی). جالب است یادم می آید فرازی از «چنین گفت زردشت» را خوانده بودم که این داستان را غیر مستقیم به سخره گرفته بود.
حیف سرم شلوغ است و تمرکزم کم به مولا وگرنه شرحی در خور بر این شعر مینوشتم

پدرم لهجه گندم را بهتر از ادم میفهمید

چقدر زیبا


هزاران درود بر شما استاد

عرض ادب و ارادت خدمت استاد ازاد بخت ارجمند🥂🙏🌲☘️🪴🌹🌹🍻🌟

معنای عشق و عاشقی را هر که فهمید
گرساکن و گر ترساست از ماست

با انکه دریا سخت میخروشید
این رد پاهایی که تا دریاست از ماست

👏🍀🔥🙏🌿🪴🌲🌲🖐️

تقدیمی حقیر خدمت شما🤞🤞

شعر زیبای شما را خواندم و استفاده بردم،افرینها،دستمریزاد،سلامت و سربلند بمانید،قلمتان پایا،اثارتان مانا🌸🌸

باعرض سلام
خیلی خیلی زیبا نوشتی
قلمتون سبز
پایدارواستوارباشید
شاعرگرامی
درود درود درود

دروداستاد دزفولی ممنونم

درود استاد بانو عجم ممنونم از گل آرایی در صفحه

درود جناب صادقی بر اساس روایات مغان ایران ستاره بیت الحم ستاره مشرقی است سپاس

درود و عرض ادب استاد آزادبخت عزیز
بسیار عالی و گیرا
پاینده باشید و سراینده
:2

درود و ارادت استاد جانم

بی نهایت دلنشین
با تصاویری زیبا
و واج آرایی نیز هنر نمایی می کرد

نابنده باشید و تا همیشه قلم تان سبز

سلام و درودها ادیب هنرمند جناب آزادبخت بزرگوار
عالی قلم زدید👏👏
موفق باشید و نویسا

درود استاد رمضانی ممنونم

سلام ودرود استاد
خیلی ناب وزیبا بود
قلمتان همچنان ناب ناب

درود برشما استاد آزاد بخت بزرگوار


جالب و بسیار عالی بود

درودتان باد جناب استاد آزاد بخت گرانمهر
دوست داشتم چند خطی در مورد شعر
لایه مند و سراسر لبریز از نمادها و استعاره ها و تصاویر و خلق دنیایی پر از تناقضات و تفکرات عمیق شما بپردازم،
شعری که بازتابی از جستجوی انسان برای فهم معنای زندگی و مرگ و الهیات و درد است .هر عنصر در این شعر به عنوان بخش مهمی از یک پازل معنایی بزرگتر عمل می کند و مخاطب را به سفر ذهنی و روحی فرا می خواند.
این شعر انگار یه گفت‌وگوی پر رمز و راز با دنیای مذهب و اسطوره‌هاست. می‌بینیم چطور بازی با کلمات، ما رو وارد دنیایی می‌کنه که پر از نشونه‌ها و پرسش‌های عجیب و جالبه؟ مثلاً \\"ای تاریکی موسوم در شاخه‌ی ابهام درخت\\"؛ همین اولین جمله خیلی سنگین و پر از تصویرهای قویه. شاعر می‌خواد بگه تاریکی فقط یه مفهوم نیست، بلکه انگار به یه شاخه از یه درخت پیچیده و ابهام‌آمیز تبدیل شده.

یه جورایی، شاعر تو این شعر با یه حال و هوای فلسفی و نمادین سر و کله می‌زنه.و‌ از ما می‌پرسه، \\"اصلاً این تقدیر و سرنوشت چیه؟ نقش ما تو این دنیا چیه؟\\" مثلاً جایی که میگه: \\"هیچ شکی در تقدیر درخت و صلیب نیست\\" داره به داستان مسیح و مصلوب شدنش اشاره می‌کنه و درباره‌ی سرنوشت محتوم حرف می‌زنه.

بعدش که میگه \\"هیچ ستاره‌ای از مشرق تولد پیامبرش را جشن نخواهد گرفت\\" یه نوع تلخی خاصی توی این جمله حس می‌شه. شاعر می‌خواد بگه که حتی تولد پیامبران هم برای کائنات دیگه اون معنای همیشگی رو نداره. یه جورایی شاعر باهاشون یه حرف حساب داره که شاید زیاد ازش راضی نیست.

یا بیاین به این بخش نگاه کنیم: \\"بی نشانه پریشان می‌شوم، آنچنان که پدرم لهجه‌ی گندم را بهتر از آدم می‌فهمید.\\" اینجا خیلی جذابه! داره درباره‌ی یه نوع فهم عمیق و
اصیل از دنیا صحبت می‌کنه، فهمی که شاید حتی بیشتر از آدم (به معنای انسان) باشه. شاید داره به ما یادآوری می‌کنه که گاهی وقتا، یه سادگی و صداقت درک خیلی بیشتری از پیچیدگی‌های فلسفی و علمی داره.
واین خیلی شاهکاره ، \\"خون دقیقه‌ها\\" یه عبارت دیگه‌ست که واقعاً قشنگ و پر از حسه. شاعر به گذر زمان اشاره می‌کنه، ولی نه به شکل یه چیزی که فقط می‌گذره، بلکه زمان رو مثل یه موجود زنده می‌بینه که داره خون می‌ریزه و زخمیه. این تصویر خیلی قدرتمنده و نشون می‌ده که شاعر به شدت با مفهوم زمان و گذر اون درگیره.
خلاصه، این شعر با زبون خاص خودش داره از چیزایی حرف می‌زنه که هممون به نوعی باهاش درگیریم: مرگ، زندگی، عشق، خدا، سرنوشت، و اون حس ناآرامی که توی هر لحظه‌ای از زندگی‌مون ممکنه تجربه کنیم. شاعر با کلماتش به ما یادآوری می‌کنه که هیچ چیز تو این دنیا قطعی نیست، حتی نور و تاریکی.
شعر دعوت به یه سفریه که توش باید خودمون رو توی این پیچ و خم‌های پر از رمز و راز گم کنیم تا شاید یه ذره از این معناها رو پیدا کنیم. پس بیا با خیال راحت غرق شیم توی این کلمات و اجازه بدیم که خودشون ما رو به جایی که باید، برسونن.
البته ناگفته نماند
این شعر گریزی به ادیان الهی است و شعر موفق است چه از نظر ساختار معنایی و بکار گیری جملات معترضه و استفاده ی به جا از نمادها
و اما اسم شعر که خیلی فلسفی و عمیق است
اشاره به یک خونریزی تاریخی دارد که هنوز هم ادامه دارد .دیگر زیاده حرفی نیست هر چند که حرف باقی است .

مانا و نامی بمانید و همیشه شاعر

درود استاد بانو سمیعی مانده ام چگونه پی به این همه رمز وراز می بری
هیچ کس تا بحال این قدرنتوانسته به اندیشه های من پی ببرد
ممنونم از تحلیل ونقد ارزشمندتان
اما اسم شعر دونام دارد یکی خون دقیقه ها که خوب توانستید به تحلیل آن بپردازید
اما اسم دوم کلمه ای کردی است کُچک نام دیگری از سنگ است سنگ هایی که بتوان از زمین برداشت و به هوا پرتاب کرد که کُچک در نوشتاری ایهام را ایجاد می کند به معنای سنگ و دیگری کوچک
سپاس که آمدی و خواندی و تحلیل نمودید
در سایه قلمتان می آموزم

درودها نثارتان
بسیار عالی و دلنشین است مثل همیشه
دلشاد و سلامت باشید
روزگار بکام وبه مهر

درود جناب دبیرممنونم

درودها جناب آزادبخت عزیز.
با اینکه در سپید سرایی سررشته
ندارم ولی سپید طولانی و پر محتوای
شما را تا انتها خواندم و لذت بردم.
درودتان باد.

درود جناب وحدتی خیلی خوشحالم از شعر من لذت بردید خیلی ممنونم

درود بر شما جناب استاد آزادبخت عزیز

شعری زیبا و ناب مزین به نقد و نظر دوستان گرامی از شما خواندم

زنده باشید به مهر

درود استاد مهدی پور ممنونم

درود جناب آزادبخت گرامی
شعر زیبا و متفاوتی خواندم از قلمتان
شاعرانگی هایتان مستدام

درود
زیبا و دلنشین وپر معنا
سروده اید
🌹🌹🌹🌹🌹
رقص قلمتان ابدی

درود و عرض ادب و احترام
شمشیری که محبوب زخم هایش بود
چه زیبا تقدیم کرده اید
پاینده باشید و برقرار
🌸🌸🌸🌸🌸

درود بانو کاسیانی ممنونم

درود بر تمام استادان شعرناب
ممنونم از تمام نکته نظراتتان

درود. در تکمیل فرمایشات خانم سمیعی، «بی نشانه پریشان می‌شوم، آنچنان که پدرم لهجه‌ی گندم را بهتر از آدم می‌فهمید»، میان فهمیدن و گندم(یا سیب) هم رابطه هست. چون ذکر شده آن میوهٔ ممنوعه که آدم و حوا خوردند میوهٔ دانایی و آگاهی و فهم بود. آگاهی تا حدی ریشه رنجه. بی نشانه پریشان شدن هم احتمالا اشاره به حال درونی دارد...بدون درز نشانه ای (در زندگی، رفتار و...) این آشوب و پریشانی درونی وجود دارد. من به شخصه فکر میکنم فهمیدن لهجه گندم آگاهی توام با پریشانی درونی خواهد بود و لو ظاهرا تحولی در شخص رخ نده. من رو به یاد بیت شاهکاری از مولانا انداخت (من کم تضمین میکنم اما یکبار مصراع اول این بیت رو تضمین کرده بودم):
دو جهان، ز نفخِ صورَت، چو قیامتست پیشم!
سوی جان مزلزل است و... سوی جسمیان، مرتب!
بله ظاهرا از نظر دیگران همه چیز مرتبه اما نمیدانند که قیامتی از پریشانی در درون آشنایان به لهجه گندم هست. جالب است بلافاصله بعد از اشاره به داستان آدم و گندم موضوع مرگ مطرح میشود. گندم آب دو خاصیت دارد: اول ایجاد آگاهی و انقلاب شناختی و پریشانی باطنی از باز شدن پرده ها و دوم از بین بردن «جاودانگی» و ساقط کردن بشر به ورطه مرگ. جدا از اهمیت مذهبی اسطوره ای، لازم است بدانیم انسان ها طبق شواهد در میان حیوانات استثنائا میدانند روزی «خودشان» هم خواهند مرد و به نظر میرسد حیوانات این آگاهی را ندارند...

درودبرشما محمد رضا جان عزیزم بسیار زیبا و عالی بود لذت بردم احسن برشما پرمفهوم بود احسنت برشما خداقوت عزیزدلم دوستتتتتتتتتتتتتتتدارم قلمتان همیشه سبز ونویسا باشدعزیزدل 🌹🌹🌹خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵

🌹🌹🌹خوش آمدید 🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵 🌹🌹🌹🌹🌹☘️☘️🍀🍀🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🌹🌼🌼🌼🌼🪴🌹🌹🌹💐💐💐🌸🌸🌸🪷🏵🏵

درود جناب کاظمی ممنونم از گل آرایی در صفحه