قافله

مِهرْ زِ هر قافلهْ ای عشق!تاراجْ چرا!
آن چَشم که پَسَندیدْ‌ پَسْ تاراجْ چرا!
هر چَشمْ نَخورَد چَشمْ پیشِ کسی
اِسپَندِ تو زِ هر چَشمانِ توْ میبارَد

کاروانْ به طُغیانِ توْ شده مُبهَم
حفظ کُنیْ گنج بَری از سَهمْ مَنَم
دِلرُبا! تو چه پِنداشته زِ مَنْ عشق !
که قافله گر کُشتْ به یَغما نَرَوَم!
رقیبانْ با پِلکْ زدنْ تاریک کنند نور
چو خدا پنداشته شود اینْ چه کُنَم!
درگیر شده با عشقْ به مُکافاتْ بَرَم
پیروزْ مَنَم ای یارْ توْ چه اَفکارْ بَری
تَدابیرْ ندیده زِ مَنْ نگو که بگو خویش!
ساخته خدا راْ هر چند توْ بُتْ شکنی
یار!به نازَمْ ناز بیاْ خواستم خواستْ بیا
بیایی یا که نیاییْ ظُهورِ دلمْ تو هَمانی