صدای گلشن

بگلزار می نگرم اما جنونز مستی اش دارم
به ساقی می نگرم اما نشان هستی اش دارم
می خوام عرق وز عنبر موی جبین گیرم 
چو برقصرش نشینم خیال باده اش دارم  
زخالی ازلب باده به جامش جان سپا رم 
ز دریاش می نگرم اما طمع برگوهرش دارم
درخویشم می بینم طریق زلف زنجیرش
به دکان می نگرم شیرین  زنوش  شربتش دارم 
به خود درگیرم زین عشقم وین دکان بیمارم 
به ملکش می نگرم اما طمع بر صاحبش دارم
به دورشمع او گردم مجنون حقیقت
به باده وز صبو لبریزم به گجه مخزنش دارم
به هر چه می نگرم  زیبا یی بیدار بینم
خمارم می پزیرم عطش زان کو ثرش دارم
بسی درگیر دنیا  بسی در عاشقی مستی 
چو رهنا ان نگارم من به گلشن کاکلش دارم 
هرانکس خانه ای اباد یقین دانم زان اوست  
به جمع ای می نگرم اما هزار دل بسته اش دارم 
همه را خون دل سختی گریبان چون بیا بان
درین صحرا مستی سخن با سوسنش دارم 
ز دنیا کوچ دل کردم که بیمارش بمانم 
زهر بازار رسیدم نطر برحلقه اش دارم  
صدای تر کشی عشق به ایمان می دهد جان 
چه آبادم از این عشق که برحکم دلش   دارم 
شکستم دل گریان زان بسیارشکستن
زجسم خاکی ام اما نشان بر عشرتش دارم   
به ان فکر ی که می گفت کو حبیبت
که ان ارباب خطا پوش بگفته خاتمش دارم