مشاعره با عشق

گفتم ای عشق جزاتش سیردل نمی کنی 
گفت سوخته ی خرابات خیردل نمی کنی 
گفتم خانه ی دل عشاق همه آتش ز تو
 گفت وصف  معشوق حاضردل نمی کنی
گفتم به گره زلف به  شدت منتظرم 
گفت درخانه نهادم قدم طلب زغیر دل نمی کنی 
گفتم ز پرتو حسن شکسته دل بسیار   
گفت شکستن زبرزن ماهرخبر دل نمی کنی 
 گفتم روشن همه عالم چوخورشید ز تو   
گفت فراغ جبران با رخ  شاعر دل نمی کنی 
گفتم به جای اشک نشان جمال  بگود
 گفت ارمغان همین عامردل نمی کنی
گفتم نشانی از قبیله غم و فراغ داری 
گفت عالم عشق سپهر به غیر دل نمی کنی
گفتم معشوق همیشه محروم از حرم عشق
 گفت سوزصبربه چرخ بقا ناصر دل نمی کنی  
گفتم به حرم نرسید آن که به عشق سخن نگفت
گقت فیض محبت کس برد که منکروصال    نمی کنی