طلسم تنهایی

درود استاد استکی عزیز🌹
ممنونم از حضور انرژی بخشتون و لطفتون به این ناچیز🌹
سپاس برای دو بیتی بسیار زیبایی که مرقوم فرمودین🌹
عرض تسلیت برای هر ظلمی که اتفاق افتاده و می‌افتد🌹
تندرست و شاد باشید🌹

درود زیبا ودلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘🌺🌺🌺🌺
زنده باشید به مهر

سلام دختر پرانرژی🌹
ممنونم از لطفتون و نظر دلگرم کننده تون🌹
بله این شعر عتیقه ست مربوط به دوران ژوراسیکه😅
همچنان شاد و سلامت و ثروتمند باشید🌹
سپاس برای گل‌افشانی بهاریتون در این صفحه‌ی زمستانی🌹

درود خانم راحیل گرامی🌹
ممنونم از لطفتون و نظر دلگرم‌کننده‌تون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
زمستونتون بهاری🌹

درود آقای خسرو گرامی🌹
ممنونم از لطفتون و نظر انرژی بخشتون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
جام احساستون لبریز🌹

درود ترانه‌سرای پراحساس_آقای مدهوش گرامی_🌹
ممنونم از حضور پرمهر و دلگرم‌کننده‌تون🌹
شب و روزتون آرام و شاد🌹

درود آقای مهدی پور گرامی🌹
ممنونم از لطفتون و حضور دلگرم‌کننده‌تون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
لحظه‌هاتون نورانی🌹

سلام بر بانو آرامش گرامی🌹
ممنونم از حضور پرمهر و نگاه انرژی‌بخشتون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
دریای دلتون لبریز آرامش🌹

یک سوال هم داشتم خدمتتون
اینکه در نیمایی دست بازتری داریم رو میدونم
با این حال حس میکنم تغییر وزنی بین خط اول و دومِ :
پروانه ها برای دیدن لبخندت
با عمر کوتاه خویش میجنگند

وجود داره و کمی خوانش خط دوم رو سخت میکنه.
شاید مسبب الف در واژه کوتاه باشه
اگه لطف کنید وتوضیحی مرقوم کنید ممنون میشم
که این مطلبی که عرض کردم ، در شعر هست ؟و
در صورت وجود ، برای نیمایی مشکلی ایجاد میکنه؟

ممنونم

سلام و عرض ادب آقای به‌گزین گرامی🌹
ممنونم از لطفتون و حضور انرژی‌بخشتون🌹

هنوز از عشق لبریزم
هنوز از خاطرم خون می‌چکد گاهی
هنوز آهسته می‌گریَم
کنار دفتر شعری
که بوی تلخ ِ لبخند تو را دارد
غزل گفتن برایم سخت، دشوار است
و سرمی‌پیچد احساس من از هر بند و قانونی
بدون واژه‌ها هم می‌توان لیلا و مجنون بود
بدون واژه‌ها هم می‌توان در آتش عشق کسی سوخت...
(م. فریاد)

در هر هنری از جمله شعر، میزان، طبع است نه قواعد پیشین، قواعد نهادینه که حاصل قرنها تجربه و آزمون و خطای هنرمندان پیشینه، کمک می‌کنند که انسان به سمت خلق اثر هنری بره، ولی قواعد هنری غالباً مطلق نیستن، و به همین دلیله که هنر در طول قرنها تغییرات زیادی کرده، به هرحال آن چیزی که معیار و ملاک سنجش یک اثر هنریه، از نظر این ناچیز، اول طبع انسانه و بعد قواعد پیشین و رسمیت یافته. چه بسا بعنوان مثال، در یک غزل تمام قواعد وزن و قافیه و ردیف رعایت شده باشه ولی بر طبع انسان(و طبع سلیم)خوش ننشینه، چنین اثری از نظر این ناچیز، ایراد داره، حتی اگه از نظر منتقدین بدون نقص باشه!
بطور خلاصه: اثر هنری باید از دل بر بیاد و بر دل بشینه، چون درواقع واسطه‌ی بین دو دل هست: دل هنرمند، و دل مخاطب!
آیا شعری که شاعر برای عرضه به منتقدین، و کسب امتیاز و رتبه‌ی بالا سروده باشه با شعری که برای به دست آوردن دل معشوقش گفته باشه برابره؟
ایده‌آل اینه که یک اثر هنری هم برای منتقدین و هم برای همذات‌پنداران هنرمند قابل قبول باشه، ولی اگه به هر دلیلی(از جمله ضعف و نقص در دانش و تجربه و خلاقیت و هوش) مجبور باشم بین منتقدین و عوام یک طرف رو انتخاب کنم، بی‌تردید عوام رو ترجیح میدم و سعی میکنم دل عوام رو به دست بیارم نه دل منتقدین رو! 😅

سپاس برای نظر صادقانه‌تون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
آفتاب اندیشه‌تون تابان🌹

بسیار عالی جناب فریاد ...

عالی شمایید دخترم_بانو آرامش گرامی_🌹

سلام جناب زارع بزرگوار
ممنونم از وقتی که برای پاسخگویی گذاشتید و امیدوارم حرفهای منو به حساب نقد یا گرفتن ایراد نگذاشته باشید.
چون فقط دو سوال بود ، همونطور که در شعر سایر دوستان هم همین روال رو دارم . چون دیدم که پای شعر یکی از دوستان محترم در مورد هجا صحبت کردین فکر کردم ابهامی که در مورد یک خط ازشعر
دارم رو باهاتون درمیون بگذارم و اگر مشکل از خوانش بنده هست متوجه بشم
بازم ممنون از مطلب خوبی که نوشتید .
البته با بخش اول فرمایشتون موافق نیستم
اینکه : در تمام هنرها میزان طبع است نه قواعد

این البته توضیح بدیهیات است ولی کسی که غزل میگه همون قواعد غزل پیشین رو رعایت میکنه و میزان اولیه به نظر میاد قواعد هستن
زنده باشید

درودی دیگر آقای به گزین گرامی🌹
اختیار دارید دوست عزیز
نقد یا ایراد آزاد است و حق خواننده شعر است
آنچه در پاسخ قبلی عرض کردم، بیشتر جنبه‌ی کلی داشت، و بارها در همین سایت و جاهای دیگه در موردش بحث بوده و این ناچیز نگاهم به شعر شاید کمی عجیب و غریب باشه😅 و البته دوستان کمابیش میدونن که این حقیر با وجود تدریس عروض و قافیه و ویراستاری ادبی در نظم و نثر، که به نوعی شغل من است، (و دوستانی هستند که در همین سایت یا بیرون از سایت، افتخار ویراستاری کتابها یا تک‌شعرها یا داستانها یا پایان نامه‌هاشون رو داشتم) همواره سعی کردم بگم که هنرمندان حوزه‌ی کلام بهتره که خلاقیت و احساس و اندیشه‌ی خودشون رو به بند قواعد نکِشند و اصالت رو به احساس و اندیشه بدهند، و برای بیان چنین دیدگاهی غالباً خودم پیشقدم شدم و گاه در شعرهام از قواعد خروج کرده‌ام تا تابوی قداست قواعد رو بشکنم(البته در دو سطر مورد اشاره شما این اتفاق نیوفتاده و وزن، قابل توجیه است):
بالش ِ عاشق
دیوان ِ شعریست
اگر زبان اشک را بلد باشی
(م. فریاد)

و اما در مورد دو سطر مورد اشاره شما:
اصل وزن رکن دوم رو مفتعلن در نظر بگیرید که بجای اون در سطر اول(پروانه.ها...) مفاعلن آمده، و در سطر دوم(با عمرِ کوتاه...) فاعلاتُ، بنابراین دو سطر مورد اشاره شما خارج از قواعد نیست، و احساس تغییر وزن بر طبع، ناشی از استفاده از اختیار شاعری است.
در پایان عرایضم بطور کلی میگم:
اگه قاعده‌ای موافق طبع باشه، خودبخود ماندگار میشه،
و اگه قاعده‌ای موافق طبع نباشه، حتی اگه بصورت اصلی از قانون اساسی کشور هم تحمیل بشه، باز محکوم به منسوخ شدنه، بعنوان مثال: خیلی‌ها از زنده‌یاد نیما در زمان خودش ایراد گرفتند، ولی چون قواعد شعرش موافق طبع بود، شعر نیمایی ماندگار شد، از طرف دیگه سبکها و قالبهای بسیار دیگری در طول تاریخ ادبیات ما ظهور کرده‌اند ولی چون موافق طبع نبوده‌اند محکوم به شکست و فراموشی شده‌اند.
یادمون باشه که قواعد برای تسهیل در روند بروز خلاقیت و ایجاد اثر هنریه، درواقع، قواعد وسیله و ابزارند نه هدف، و اگر وسیله و ابزار کارآمدتری به دست بیاید، نباید تعصب به خرج بدیم:
زمانی قالب رباعی مقید به چهار قافیه بود(در تمام مصاریع)، لحظه‌ای رسید و شاعران و مخاطبین آنها کشف کردند که داشتن سه قافیه(و حذف قید قافیه از مصرع سوم) برای طبع لذتبخش‌تره، بنابراین قاعده‌ی الزام چهار قافیه در رباعی به قاعده‌ی الزام سه قافیه تغییر کرد و امروزه همچنان همین قاعده برقراره.

باز هم سپاس برای حضور ارزشمندتون🌹

ممنونم از پاسخگویی با حوصله و مسئولانه‌تون :

سلام شاعر و نویسنده اندیشمند و پراحساس🌹
ممنونم از حضور پرمهر و نظر دلگرم‌کننده‌تون🌹
آره زیرخاکی بود😅
تندرست و شاد باشید🌹
جام احساستون لبریز🌹

درود استاد الهه‌ی احساس🌹
ممنونم از شاگردنوازیتون🌹
سپاس برای گل‌افشانی بهاریتون در این صفحه‌ی زمستانی🌹
تندرست و شاد باشید🌹
لحظه‌هاتون نورانی🌹

درود غزلسرای توانا🌹
ممنونم از حضور پرمهر و لطفتون به این ناچیز🌹
تندرست و شاد باشید🌹
زمستونتون بهاری🌹

درود بر شما خانم صدری گرامی🌹
ممنون از لطفتون و نظر دلگرم‌کننده‌تون🌹
تندرست و شاد باشید🌹
لحظه‌هاتون نورانی🌹

سلام استاد عزیزم شاهرخ🌹
حق با شماست
از همه چیز میگیم و از آنچه باید بگیم نه!

شمعها می‌لرزند
سایه‌ها می‌رقصند
می‌دمد باز نسیمی که مرا می‌پیچد
در کفن.پاره‌ی حُزن...
عالَمی خفته در آغوش سکوت
و سخن
ساقه‌ی آفت زده ایست
که فقط خوشه‌ی رخوت دارد
ای سفر کرده به نور!
ای سراپا عطش سرخ رهایی!
گوش کن!
ناله و فریاد کسی می‌آید
یکنفر در دل تاریکی‌ها
می‌سپارد به شرار
بالِ خود را امشب...

(م. فریاد)

ما همه در غم هم شریکیم
و البته در خواب‌آلودگی هم

زنده باشید استاد

سلام خانم رجائی گرامی🌹
به این ناچیز لطف دارید
ممنونم از حضور انرژی‌بخشتون🌹
من هنوز و تا همیشه شاگردم
تندرست و شاد باشید🌹
دریای دلتون آرام🌹

سلام و عرض ادب آقای نظری عزیز🌹
ممنونم از حضور انرژی بخشتون🌹
نظر لطف شماست
تندرست و شاد باشید🌹
زمستونتون بهاری🌹