رویای دور

دیدی که جوانی مان چه زود فرسود؟
زندگی!
آه زندگی!
گمانم؛
زندگی، رویایی دور است
دور به فاصله‌ی دستان من تا دستان تو
بی تو
زندگی در ساعت زمستان گیر است
بی تو
سرما چه استخوان سوز است
آهای رویای دور
دستانم را تو بگیر
من می‌دانم
چشم ما به جمال این بهار نیز روشن خواهد شد
آهای رویای دور
شاخه و سبزینه اگر نیست
روییدن که در خاطر ما هست
بر لبان ما
نشانی از خنده اگر نیست
اما
من باور دارم
جوانه های ما یک روز
به خورشید لبخند خواهند زد
آری
دستم را تو بگیر
تا بهار فاصله ای نیست
به بهار که برسیم
زمستان نیز رو سفید می‌شود.