برای وقتی که می خوانی

با نوراَفکن سوخته
در زهدان نرینه
 جستجوی اعتماد
 جاده ی حماقت پیمودن بود 
تفسیر فرض صفر از وجود 
با فرجامِ تباه
سایه روشنی در مه 
 پوشاند صورتِ هرماس
چه کَسی کِشاند
در مهلکه ی آتش، عروسک تنها
 ساده لوحی که دنیا را
 رنگین کَمانی دید
 با دست های ناقص عقل
بال فرشته ای را چید

پی نوشت: کاش در اَشک هایم غرق می شدم