درد کهنه

تویه سینمون یه دردی...داره ریشه می دوونه
داره جونمونو آهسته به لب ها می رسونه
داره رد می کنه خطِ قرمزارو دونه دونه
مثل بمب ساعتی لَنگِ یه اشتباه می مونه
میشه دیدش تویه التهاب چشم بی ریامون
رگ و ریشه ی غمو تو رعدو برقای چشامون
میشه از تُنِ صدایِ تک تک ما ردِشو زد
یه تلنگر کافیه ببینی اشکامون دراومد
فرق این درد قدیمی با همه دردا یه چیزه
دوست داری بزرگ بشه تا بتونه سدو بریزه
دوست داری بال وپرش شی نکنه یه وقت بمیره
میدونی فقط خودش...میتونه حقتو بگیره
می دونی وقتی که وقتش برسه طرز نگاهت
لرزه میندازه به جونِ هرکی که می بنده راهت
می تونی بذاری تا بره تو مغزِ استخونت
بذاری جاری بشه بره تو رگهات بشه خونت
می رسونتت به جایی که دیگه ترسی نداری
آخرش مرگه دیگه ترساتو پشت سر میذاری

محسن ابراهیمی اصل